Max Haufler (1910-1965), sadece en ünlü İsviçrelilerden biri değil aynı zamanda Hollywood'da nişanlanan ilk İsviçreli aktördür. Basel'de doğdu ve aslen ressam olarak eğitim aldı. 1936'dan itibaren sahnede ve filmlerde oyuncu olarak yer aldı ve 1938 yılında romanından uyarlanan "L'or dans la montagne" ile ilk yönetmenlik deneyimini yaşadı. Charles Ferdinand Ramuz, başrolde Jean-Louis Barrault ile. Kendi kuşağının İsviçreli aktörlerinin çoğunun aksine, sadece İsviçre Almancası lehçe filmleri ve heimat filmlerinde rol alan Haufler, örn, Heinz Rühmann, Gert Fröbe ve Michel Simon ile birlikte Ladislao Vajda'nın "Es geschah am hellichten Tage/ Güpegündüz oldu" (1958), İsviçre'nin en korkunç çocuk cinayeti hikâyelerinden biri. Kurt için Klasik İsviçre filmlerinin yönetmeni olan Früh, "Hinter den sieben Gleisen" (1959), Haufler'in serseri rolündeki performansı Barbarossa, nesiller boyu İsviçre halkının hafızasında kalmıştır. İçinde 1962'de Orson Welles, "Le proces/The Trial" için Haufler'e rol verdi ve 1965 yılında Bernhard Wicki'nin "Morituri" filminde Marlon'un yanında yer aldı. Brando ve Yul Brynner. Haufler'in son oyunculuk deneyimi Peter Lilienthal "Abschied". Haufler, 9 uzun metrajlı filmin yönetmenliğini yaptı 1937 ve 1950 yılları arasında neredeyse on yıl boyunca boşuna uğraştı. otobiyografik filmi "Der Stumme" için harcadığı para. İsviçreli yazar Otto F. Walter'ın romanı. Ezici bir izlenim altında başarısız olduktan ve ikinci eşi tarafından terk edildikten sonra, Haufler Zürih'teki Neptunstrasse'deki küçük dairesinde kendini astı.