Georges Franju’nun Les yeux sans visage’ı (Yüzsüz Gözler) hakkında pek çok şey yazılıp çizildi; bu film Paris Sinemateki’nin kurucularından olan yönetmenin korku filmi türüne el attığı tek çalışmasıydı. Film, layık olduğu gibi, başyapıt sıfatıyla yüceltilirken, çoğu kez de basit senaryosuyla görüntü yönetiminin şiirselliği arasında "Jean Cocteau’nun bir Edgar Allen Poe yapıtı çekmesi" benzeri bağlantılar kurulur. Organ naklinde doku uyuşmazlığı sorununun üstesinden gelmek üzere deneyler yapan dahi doktor Génessier (Pierre Brasseur), yüzünü, kendisinin sorumlu olduğu bir otomobil kazası sonucu yüzü deforme olan kızı Christiane’ın (Edith Scob) yüzüyle değiştirebileceği genç bir kadın bulmaya kararlıdır.

Çehresiz Gözler

Rene Clement’in bu başyapıtı Nazi bombardımanı sırasında tüm ailesin yitiren beş yaşındaki bir kız çocuğu ile on yaşındaki bir erkek çocuğunu savaşın bunaltıcı atmosferindeki çocuksu hayatlarına bir bakış atıyor. Arka planda dönemin gündelik hayatıyla.

Yasak Oyunlar

Émile Zola'nın 1877 tarihli başyapıtı L'assommoir'ın bir uyarlaması olan film, sıradan bir çamaşırcının kendi işini yürütürken alkolik kocasıyla başa çıkma mücadelesini tavizsiz bir şekilde anlatıyor.

Sen bir melektin

Yıldız aşıklar Thérèse ve Laurent, Thérèse'in zayıf kocası hızla giden bir trenden "düştükten" sonra cinayetten paçayı sıyırdıklarını düşünürler. Ancak bir şantajcının talepleri ve Thérèse'in kayınvalidesinin dilsiz suçlamalarıyla mücadele etmek zorunda kaldıklarında, yasanın, tutkularının ya da kör şansın onları tuzağa düşürmesi an meselesidir.