Canlı, ela gözlü, çilek saçlı Jean Kent popüler bir yıldızdı 1940'larda ve 50'lerin başında İngiliz filmlerinde oynadı. Bir varyetenin kızı Norman Field ve Nina Norre'nin icracıları olarak konvansiyon eğitimi almıştır. Tarafından On yaşındayken annesine turnede eşlik etti, sonra birkaç yılını West End'deki Londra Windmill Tiyatrosu'nda yıllarca koroda yer aldı. Oyunculuk becerilerini taşra repertuar sahnesinde geliştiren Jean 1943'te Gainsborough Pictures ile anlaştı. Onun ilk kayda değer performansı Fanny by Gaslight (1944) için beşinci sırada yer aldı. Azim ve kararlılık sayesinde iş, o hızla merdiveni kasıtlı olarak ayrılmaz rollere yükseldi 'kızıl kadınlar' sulu melodramlarda. Bunlar genellikle diğer bölümlerdi başrol oyuncuları oynamayı reddetti, çingene vahşi kedisinin Rosal, Karavan'da (1946) Margaret Lockwood tarafından 'çok korkunç' olarak nitelendirildi. Jean eğitimini en iyi şekilde kullanarak bazı vuruşlar yaptı. Filmdeki dans numaraları. Savaş zamanı izleyicilerinin nefret etmeyi sevdiği femme fatale, erken bir İngiliz seks sembolü, en etkili şekilde Stewart Granger ya da James Mason. Bir tanesinde En iyi hatırlanan performanslarından biri olan Jean, başroldeki uyarıcı dramanın yıldızı Good-Time Girl (1948), oyuncu olarak ispiyoncuların ve gangsterlerin arasına düşen ve sonunda hapishanede. Ancak, sadece birkaç yıl içinde Jean'ın gişedeki cazibesi zayıflamıştı, muhtemelen on yıl önce bir kadını canlandırmış olmaktan kaynaklanıyordu. kendisinden daha yaşlı Yaralı Gönüller (1951) (filmin kendisi gişe ve eleştiri başarısı elde etmiş olsa da). Onun Kalan ekran kariyeri bundan sonra küçük ekranda, çok izlenen pembe diziden Crossroads (1964), oynamak için Kraliçe I. Elizabeth mükemmel Sir Francis Drake (1961) veya filminde hem Albert hem de Harold'ın potansiyel baştan çıkarıcısı Daphne Goodlace rolünde Steptoe ve Oğlu (1962).