Sinema tarihinin en önemli filmlerinden birisi. Filmin tarihi bağlamda ifade edilmesi bir yana, özellikle seyirciye seslenen murder plot, aşk hikayesi vs. yönlerinin olması bunun nedenleri arasında sayılabilir. Carne & Prevert işbirliğini de bu başarıda gözardı etmemeliyiz. 1940′ların ortalarına doğru Fransız Sinemasının konumlandırılmasına bakıldığında bunda Marcel Carne ve onun ekibininin önemi gözler önüne serilir. Öyküde 1827-1828 yılları Fransa’sına panaromik bir bakış gözler önüne serilmektedir. Bu sahne özellikle akılda tutulmalıdır, filmin son sahnelerinde bu tip bir panaromik bakışa adeta simetri oluştururcasına geri dönülecektir. Açılış sahnesinin etrafında bulunan binalar seyircide derinlik hissi oluşturacak şekilde dizilmiştir ki bu izleyicide bir göz yanılması uyandırır. Ayrıca bu küçük setlerde, göz yanılması ve algı oyunlarıyla seyirciyi büyülemek amacıyla cüceler kullanılmıştır.

Cennetin Çocukları

Stendhal'in Fransız edebiyatının eskimeyen başyapıtının bu uyarlaması, kalbini ve ruhunu Kilise yerine aşka veren genç bir başpiskopos olan Fabrice Del Dongo'nun (Grard Philipe) hikayesini anlatırken, Sanseverine Kontesi (Maria Casares) etrafındaki herkesin hayatında çalkantılara neden olur. O da kendisini arzulayan yüksek mevkilerdeki kişilerin kıskanç intikamlarına maruz kalır. Fabrice işlediği suçlardan dolayı hapse atılır ve burada yalnız penceresinden gardiyanının kızına aşık olur ve cüretkar bir kaçış planı yapar, ancak kız onun planını delilik olarak nitelendirir ve kaçışı başarılı olursa onu bir daha asla görmeyeceğine dair Meryem Ana'ya yemin eder. Parma Charterhouse, insanın Tanrı'ya olan arzusu ile aşk arzusunun çatıştığı arzularla patlar.

Kanlı prens

Çırpınan bir sanatçı, ona aşk, şöhret ve zenginlik veren bir tılsım satın alır. Tılsım kesik bir sol eldir ve mükemmel, hatta sihirli bir şekilde çalışmaktadır. Ama tabii ki bu dünyada hiçbir şey bedava değildir ve bir yıl sonra şeytan gelir ve hakkını ister.