On dokuzuncu yüzyılın sonunda geçen film, karısı ile sevgilisi arasında kalan soylu bir erkeğin çaresizliğini konu ediyor. Erkek, karısının bir başkasından olan çocuğunu öldürdükten sonra canına kıyar. Film, sinema diliyle, Visconti estetiğinin son örneği olmasıyla ilgi çeker. Ama yönetmen filmde kişilerin toplumsal konumlarına değil, bireysel dünyalarına ilgi duyar.

Masum

Stendhal'in Fransız edebiyatının eskimeyen başyapıtının bu uyarlaması, kalbini ve ruhunu Kilise yerine aşka veren genç bir başpiskopos olan Fabrice Del Dongo'nun (Grard Philipe) hikayesini anlatırken, Sanseverine Kontesi (Maria Casares) etrafındaki herkesin hayatında çalkantılara neden olur. O da kendisini arzulayan yüksek mevkilerdeki kişilerin kıskanç intikamlarına maruz kalır. Fabrice işlediği suçlardan dolayı hapse atılır ve burada yalnız penceresinden gardiyanının kızına aşık olur ve cüretkar bir kaçış planı yapar, ancak kız onun planını delilik olarak nitelendirir ve kaçışı başarılı olursa onu bir daha asla görmeyeceğine dair Meryem Ana'ya yemin eder. Parma Charterhouse, insanın Tanrı'ya olan arzusu ile aşk arzusunun çatıştığı arzularla patlar.