On dokuzuncu yüzyılın sonunda geçen film, karısı ile sevgilisi arasında kalan soylu bir erkeğin çaresizliğini konu ediyor. Erkek, karısının bir başkasından olan çocuğunu öldürdükten sonra canına kıyar. Film, sinema diliyle, Visconti estetiğinin son örneği olmasıyla ilgi çeker. Ama yönetmen filmde kişilerin toplumsal konumlarına değil, bireysel dünyalarına ilgi duyar.

Masum

Birlikte ruhani egzersizler yapan Hıristiyan Demokrat politikacıların bir inzivası sırasında geçen film, yozlaşmış iktidarın bir alegorisidir. Rahatsız edici, klostrofobik ortamlar, bir dizi gizemli suçun arka planını oluşturuyor.