İkinci Dünya Savaşı’nın hemen öncesinde, bir kont bir haftasonu av partisi düzenler. Ne var ki av partisi efendilerle hizmetçiler arasında bir köşe kapmacaya dönüşür, ahlaksızlıkta ve zalimlikte birbirleriyle yarıştıkları, acımasız ve umutsuz bir ahlak tablosu çizer. İzleyicinin gözünün yaşına bakmadan drama dönen bu güldürüde, kırda tavşanların katledilmesi, 1940 ilkbaharındaki çatışmaların habercisi değilse de, duyguları konusunda fazlasıyla hilekar bir toplumun aptalca şiddete yönelmesini yansıtır. Dünyanın sonu, en azından bir dünyanın sonu yakındır, der bize bu acı ve karanlık trajikomedi. İlk gösterime girdiği sırada anlaşılmayan, uzun zaman boyunca yerden yere vurulan, yasaklanan, kesilen film savaş sonrasında sinemaseverler tarafından yeniden keşfedilmiş ve övgülere boğulmuştur * "Oyunu kuralına göre oynayan oyunda kalır" ana fikriyle şekillenen hikaye

Oyunun Kuralı

Dört bölüm halinde anlatılan filmde, isimsiz bir sanatçı bir ayna aracılığıyla başka bir boyuta taşınır ve burada çeşitli tuhaf senaryolarda yolculuk eder. Bu film Cocteau'nun Şairin Kanı (1932), Orpheus (1950) ve Orpheus'un Vasiyeti'nden (1960) oluşan Orfik Üçleme'sinin ilk bölümüdür.

Şairin Kanı

Paris, Fransa. Komiser Wens, acımasız bir katilin izini sürerek beklenmedik bir yere varır.