İkinci Dünya Savaşı’nın hemen öncesinde, bir kont bir haftasonu av partisi düzenler. Ne var ki av partisi efendilerle hizmetçiler arasında bir köşe kapmacaya dönüşür, ahlaksızlıkta ve zalimlikte birbirleriyle yarıştıkları, acımasız ve umutsuz bir ahlak tablosu çizer. İzleyicinin gözünün yaşına bakmadan drama dönen bu güldürüde, kırda tavşanların katledilmesi, 1940 ilkbaharındaki çatışmaların habercisi değilse de, duyguları konusunda fazlasıyla hilekar bir toplumun aptalca şiddete yönelmesini yansıtır. Dünyanın sonu, en azından bir dünyanın sonu yakındır, der bize bu acı ve karanlık trajikomedi. İlk gösterime girdiği sırada anlaşılmayan, uzun zaman boyunca yerden yere vurulan, yasaklanan, kesilen film savaş sonrasında sinemaseverler tarafından yeniden keşfedilmiş ve övgülere boğulmuştur * "Oyunu kuralına göre oynayan oyunda kalır" ana fikriyle şekillenen hikaye

Oyunun Kuralı

Trenle Fransa'nın Le Havre limanına dönen, işkence görmüş demiryolcu Jacques Lantier, tesadüfen atılgan istasyon şefi Roubard ve karısı Séverine ile tanışır.

Hayvanlaşan insan

İspanya'da iç savaşın patladığı 1936 yılından bir sene önce çekilen "Toni", Fransa'nın güneyine akın eden göçmenlerin karşılaştıkları zorlukları perdeye taşıyan bir film. Bugün 'biennio nero'(iki kara yıl) olarak anılan ve iç savaşa uzanan dönemde, sağcıların ve faşistlerin artan baskısıyla ülkede durum iyice gerginleşmiş, tarım işçilerinin maaşları yarıya indirilmiş, sendikaları kapatılmıştı. Jean Renoir "Toni"'de, iş bulma ümidiyle İspanya'dan ve İtalya'dan Fransa'ya gelen tarım işçilerini anlatıyor. Trenden inen yüzlerce kişi arasından tek bir kişiye, genç bir adama, Toni'ye odaklanıyoruz. Bundan sonrasında Toni ve çevresindeki karakterler üzerinden hem Fransa taşrasında işçi sınıfının durumunu, hem sınıf çatışmasını, hem de yükselmekte olana kent kültürünün çekiciliğini anlatıyor