Bu ikinci renkli filminde, Kenji Mizoguichi’nin favori görüntü yönetmeni Kazuo Miyagawa’yla çalışan Yasujiro Ozu, gelişen ustalığını geniş bir renk paletiyle kanıtladığı iyi düzenlenip yönetilmiş bir son dönem eseri ortaya koydu. Ozu’nun o yıllarda yönettiği bir dizi yeniden çevrimden biri olan bu film, "dalgalanan otlar" isimli gezici bir oyuncu grubunun maceralarına odaklanırken, diğer taraftan yönetmenin aile içi ve kuşaklararası etkileşime olan hayranlığını da gösterir. Ozu’nun 1934 tarihli daha komik ve dramatik filmi Dalgalanan Otların Hikayesine tezat teşkil edercesine, bu filmin sonbahara özgü, nostaljik ve felsefi bir havası vardır. Huzurlu kompozisyonlarıyla görüntünün ve sesin "damıtılmış" birlikteliği, filmin kalitesini gözler önüne serer.

Dalgalanan Otlar

Uzak kuzeydeki bir nükleer patlama, efsanevi uçan kaplumbağa Gamera'yı buzun altındaki uykusundan serbest bırakır. Enerji arayışındaki Gamera tüm dünyayı kasıp kavurur ve Gamera'nın öfkesini durdurmak, canavarla arasında tuhaf bir sempati bağı olan genç bir çocuğun yardım ettiği bilim insanlarına düşer.

Gamera, the Giant Monster

Gamera roket muhafazasından kaçar ve Yeni Gine'den dev bir opal Japonya'ya getirilirken Dünya'ya geri döner. Opalin, Barugon adlı yeni bir canavarı doğuran bir yumurta olduğu keşfedilir. Yaratık, Gamera'yı etkisiz hale getirebilecek dondurucu bir spreyin yanı sıra sırtından yıkıcı bir gökkuşağı ışını yayarak Osaka şehrine saldırır.