Toplumun kurallarıyla boğuşan, cinsellik ve özgürlüklerinin karmaşasına düşen karakterlerle dolu, birbirine muğlak derecelerde bağlı olan bölümlerden oluşan bir Bunuel filmi. Filmde, bir yemek masası çevresinde klozetlere oturmuş insanların kimsenin görmediği yerlere çekilip yemek yemek için özürlerle sofradan kalkmaları gibi sahneler mevcut. Komik ve çılgın öğelerin bulunduğu filmde, Luis Bunuel sürrealistliğini doyasıya ortaya çıkarmıştır. Onlarca başyapıt çıkarmış bir yönetmenin en sıradışı çalışmalarından biri * bunuel: ironi ve absürtlük... toplumu yerden yere vurarak eleştiren, bitirmediği, yarım bıraktığı hikayeler ile insanı meraktan çıldırtan bir film * İnsanların özgürlüğü aradıkları ama onun anlamını bilmedikleri ve daha çok ondan korkmaları... Sahnelerde hep ters ilişki var, burada asıl özgürlük bir hayalet gibi (komünist manifestonun giriş bölümünde böyle bir hayalet benzetmesi yapılmakta) küçük burjuva ve konfor arayışındaki insanların arasında sadece geziniyor.

Özgürlük Hayaleti

Bir şemsiye satıcısı olan Henri Serin (Jean-Pierre Marielle), işi, ailesi ve resim tutkusu arasında sakin bir hayat sürmektedir. Birçok iş seyahati sırasında Henri, bağnaz karısının onu içine hapsettiği yorucu günlük rutinden hoş bir değişiklik sağlayan birkaç aşk kaçamağına kendini kaptırır. Güzel bir gün, Henri her şeyi bırakıp aşk ve tatlı su ile yaşamaya karar verir. Kendini Pont-Aven'de bulur; burada Gauguin'i taklit eden yerel bir ressam olan Émile ile tanışır ve onunla içkisini ve diğer kadınsı atraksiyonlarını paylaşır...