Mervyn LeRoy’un, .Robert E. Burns’ün otobiyografik hikâyesini temel alan, Ben Bir Pranga Kaçağıyım, şansı yaver gitmeyen bir 1. Dünya Savaşı gazisi olarak, uydurma bir suç yüzünden prangaya vurulup, uzak güney eyaletlerinde ağır işçiliğe mahkûm edilmesinin ardından, merhametsiz bir suçluya dönüşen masum bir adamın canlı bir portresini sunar. Adam dürüst bir hayat sürmek için kaçar, ihanete uğrar, yeniden kaçar ve yakalanmış bir kaçak olarak ömür boyu hapis cezasına çarptırılır. Kayayı bile orta yerinden çatlatacak sadist gardiyanlar, firarlar (birçok filme temel oluşturmuş, uluyan tazıların bataklıktaki takip sahnesi dâhil), hücre cezası, parmaklıkların ardındaki kendine özgü dil başarılı bir biçimde perdeye taşınır. Sırf defalarca gönderme yapılmış bir film olması (en son Coen Kardeşler’in O Brother, Where Art Thou?/ Nerdesin Be Birader? filminde) açısından seyredilmeye değer bir yapım. Modası geçmiş olsa da halen ünlü ve unutulmaz son cümlesiyle seyirciyi derinden etkiliyor.

Ben Bir Pranga Kaçağıyım

Batılı ortaklar Jeff ve Cash, terk edilmiş bir göçmen kampında bir erkek bebek bulurlar ve hangisinin "baba" olacağı konusunda çatışırlar. Yıllar sonra, komşu çiftliklere sahip olduklarında bile hâlâ şiddetli bir çekişme içindedirler. Cash'in genç bir erkek olarak yetiştirdiği Bill, kan davasını sona erdirmek ister ve artık sevimli bir kızı olan Jeff'e zeytin dalı uzatır. Ancak bir madencilik girişimi sırasında husumet tırmanır. Bill kendi üvey babasıyla karşı karşıya mı gelecektir?

The Painted Desert

Karnavaldaki bir hula dansçısı, gösterinin yöneticisinin saf oğlunu baştan çıkarmaya çalışır.

Hoopla

Ortakçının oğlu Marvin, toplumunun yoksulluk ve cehaletin üstesinden gelmesine yardımcı olmaya çalışır.