Aktris ve kabare şarkıcısı Odette Laure, 28 Şubat 1917'de Belleville'deki Café des Arts'ın sahipleri Odette Roussillon'un kızı olarak dünyaya geldi. Daha 4 yaşındayken, Damia ve Mistinguett'in şarkılarını söylemek için işletmenin masalarına tırmanmış, okulda ise fantezileri ve eğlencesi çok beğenilmişti. Okul revülerinin yıldızı olmaya alışkındı, radyo yarışmalarına katıldı: bu etkinliklerden birinde Le Poste Parisien'in sunucusu Saint-Granier onu fark etti ve ona fantezi şarkıcısı olarak kariyer yapmasını önerdi. Doğal eğilimine rağmen, babası Konservatuara girmesine izin vermeyi reddetti. Ailesini memnun etmek için kuaför ve güzellik uzmanı oldu ve evlendi. Ancak kocasının sadakatsiz olduğu ortaya çıkınca ondan boşanmak zorunda kaldı. İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra, artık tüm ebeveyn ve evlilik etkisinden kurtulmuş olarak, hayat boyu süren tutkusunun peşinden gitmeye karar verdi. Suzy Solidor'un kabaresinin kapısını çalmak doğru bir hamle oldu, çünkü kısa sürede ve uzun bir süre boyunca kabarenin yıldızlarından biri haline geldi. Coşkulu, enerji dolu ve arsız bir sese sahip olan şov kadını, izleyicileri her zaman kahkahalara boğdu. 1954 yılında, Francis Blanche tarafından yazılan "Ca tourne pas rond dans ma petite tête" adlı şarkısı ona Charles Cros Ödülü'nü kazandırarak en büyük ticari başarısını elde etti. Bu tanınırlığın ardından şarkıcı daha büyük sahnelerde (Olympia ve Bobino müzikholleri) görünmeye başladı. Aynı zamanda radyo ve Fransız televizyonu için de çalıştı (Jean Nohain'in "C'est arrivé à 36 chandelles"). aynı dönemde oyuncu oldu ve 1949 ile 2001 yılları arasında 50'den fazla film ve televizyon programında oynadı. İlk filmini Carné'nin 1949 yapımı " La Marie du port " filminde Jean Gabin'in karşısında oynayarak yaptı. Tüm bu hareketlilik aniden durdu - ve bir düzine yıllık bir süre için. Odette Laure'nin başarılı bir şarkıcı olarak statüsü gerçekten de yé yé dalgası tarafından süpürüldü. 1961 yılında, kafası karışmış bir halde, Japonya'ya entelektüel ve metafizik bir inzivaya çekilmeye karar verdi. Fransa'ya döndüğünde, Jean-Laurent Cochet sayesinde işler yeniden toparlandı. Onu yeni açtığı tiyatro sınıfında (Depardieu, Huppert, Giraudeau veya Lucchini gibi geleceğin yıldızlarını yetiştirecek olan) kendisine yardımcı olması için davet etmekle kalmadı, aynı zamanda " Boudu sauvé des eaux " adlı ilk tiyatro oyununa da sponsor oldu. André Messager (1977) ve televizyon (TV filmleri, diziler ve Michel Drucker'ın "Télé Gabriel" adlı TV şovuna katılarak bir kez daha karşı konulmaz olduğunu kanıtladığı) sonrası birçok oyun ve " Véronique " opereti bunu takip etti. Özellikle Pierre Tchernia'nın (1971) "Le Viager", "Les nanas" (1984) ve Pascal Thomas'ın (1999) "La Dilettante" filmlerinde her zaman güldürdüğü sinemayı da unutmamak gerekir. Kariyerinin ikinci yarısındaki tüm rolleri arasında özellikle bir tanesi öne çıkar: Tavernier'nin dokunaklı "Daddy Nostalgie " (1990) filmindeki Jane Birkin'in annesi (ve ... Dirk Bogarde'ın dul eşi) rolü. Hatta bu filmle En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu dalında César Ödülü'ne aday gösterildi. Kalp rahatsızlığıyla yaşamak zorunda kalan çok yetenekli oyuncu, faaliyetlerini yavaşlatmak zorunda kaldı. Paris'te 10 Haziran 2004'te kalp krizi sonucu uykusunda öldü.