Jim Bridwell, modern tırmanış çağının en büyük yenilikçilerinden biriydi ve birçok ilk tırmanışına, 100 ilk tırmanış serbest tırmanışına ve Half Dome ve El Capitan'daki A5 büyük duvar rotalarına, aynı zamanda Alaska'dan Patagonya'ya kadar son teknoloji alpin rotalarına teknoloji meraklısı bir titizlik getirdi. 29 Temmuz 1944'te San Antonio, Teksas'ta doğan Bridwell, İkinci Dünya Savaşı'nda görev yaparken düşürülen bir havayolu pilotu olan Donald Bridwell'in oğluydu. Bridwell'in annesi Miriam ev hanımıydı. Jim ve Peggy'nin 1974'te evlendikleri gün boşanıp yeniden evlenen Bridwell, gençliğinde merhum Royal Robbins ile arkadaş olmuş ve sonraki kırk yıl boyunca ilk tırmanış çılgınlığına başlamadan önce tırmanışın Altın Çağı ile bir bağlantıydı. "Sanırım Robbins'in Sentinel'de "Mozart Duvarı" olarak yeniden adlandırdığımız direkt rotaya tırmandığı zaman hakkında bir makalesi vardı, çünkü Robbins aşağı baktığını ve vadideki çimenleri savuran rüzgarı gördüğünü ve neredeyse Mozart'ı dinlemek gibi olduğunu söyledi. Sonra [Layton] Kor ikinci tırmanışı yaptı ve bunun neredeyse Fats Domino dinlemek kadar iyi olduğunu söyledi [gülüyor]. Layton Kor benim de akıl hocalarımdan biriydi; muhtemelen en sevdiğim kişiydi." Jim Bridwell Takma adı olan "The Bird"'e gelince, Bridwell bir kuş gözlemcisiydi ve şahinlere hayrandı. Kaliforniya, San Jose'deki ilk tırmanışları, ağaçların tepesindeki yumurtaları almaya ve değiştirmeye yardımcı olmak içindi. 1970'lerde Yosemite Vadisi'nde Top Dog oldu ve El Capitan'daki ilk tırmanışlarla yardım tırmanışını bir sonraki seviyeye taşıdı. Bunlar, o zamanlar dünyanın en zor rotalarını içeriyordu: önce Pasifik Okyanusu Duvarı ve daha sonra ünlü büyük duvardaki ilk "düşersen ölürsün" ip uzunluğu olan kötü şöhretli A5 Kanca veya Kitap adımıyla Düşler Denizi. 1975'te o, John Long ve Billy Westbay, Nose'a bir günde tırmanan ilk kişiler oldular. Jim Bridwell bize "Bir günde Nose" benim fikrim olmayan bir şeydi. Frank Sacherer'in fikriydi. Kayalıklarda kamp yapmak dediği şeyi yaptı [gülüyor]. Hızlı ve etkili tırmanışlar yapıyordu. Daha küçük tırmanışları, daha önce serbest yapılmamış rotalar gibi bazı küçük test parçalarını serbest tırmanmak için kullandı. Çoğunlukla serbesttiler ama görünüşe göre insanların zihinleri bu olasılığa açılmamıştı. Sacherer gerçek bir ilericiydi. İleriye doğru hareket ederdi. Her zaman kendini zorluyordu. Onun vizyonu, diğer insanların yapamayacağı pek çok şeyi yapabileceğinizdi çünkü onlar yapabileceklerini düşünmüyorlardı. Bridwell, Altın Çağ dağcılarından bir köprüydü ve sporun nereye gittiğini görebiliyordu." diyor Yosemite Tırmanış Derneği'nin kurucusu Ken Yager. "İlk başlarda, hız güvenliktir zihniyetini dağlardan alıp El Cap'a koydu, bu yüzden ilk tek günlük tırmanışı yaptı. Her zaman ön planda kaldı ve her zaman sınırları zorlayan Stonemasters ekipleriyle birlikte oldu." Jim Bridwell Lodown Magazine'de şunları söyledi: "Evet onlar (Stonemasters) Güney'den geldiler, Los Angeles, San Diego ve Güney Kaliforniya'dan geliyorlardı. Gevşek bir organizasyondu; bir Stonemaster dilleri vardı. O zamanlar oldukça yaratıcıydı. Biz buna ilerici diyeceğiz, başka bir deyişle uyarlama. Uyum sağlamayan şeylerin nesli tükenir. Yani ilerici dediğimizde aslında kastettiğimiz şey maceracı ve üretken olduklarıdır. Bugün siyasi anlamda ilerici olarak adlandırdığımız şeyin aksine, bu ilericilikten başka bir şey değildir. [Bu ille de olumsuz bir şey değildi ama temelde onları öncü olarak damgalıyordu. Bu arada Stonemasters'ın çift anlamı var. [Jim Bridwell ve Steve Brewer 1979'da Cerro Torre'nin üçüncü tırmanışını gerçekleştirerek Kompresör Rotası'nın ilk tam tırmanışını gerçekleştirdiler. İniş sırasında, demirlediği askı başarısız olunca kaburgalarını kırdı ve büyük bir düşüşe neden oldu. Bridwell kazayı American Alpine Journal'da şöyle anlattı: "Birden kafamdaki panik ışığı kırmızıya döndü. Sapan parçalanmıştı ama ben bunu henüz bilmiyordum. Yeryüzüne doğru endişe verici bir hızla hızlandım. Son hız, kelime oyunu yapmıyorum. 'İşte bu,'diye düşündüm, 'son perde.' Tıpkı Toni Egger gibi. Zihnim hiper vitese geçti ve seyirci bakış açısını varsayarak ince bir şekilde bağlantısız hale geldi. Düşüncelerim bir bilgisayar çıktısı kadar açık ve netti. Ne olmuştu? Ne olacaktı? Doğmamış çocuğumu görecek kadar yaşayacak mıydım? İpin ucu nerede? Yere kadar gidebilecek miydim? Çığlık attığımı duyabiliyordum. 'Kapa çeneni,' dedim kendi kendime. 'Çığlık atmanın bir faydası yok.'"İki yıl sonra, merhum Mugs Stump ile birlikte Moose's Tooth'un Doğu Yüzü'nün FA'sını tamamladı. İniş sırasında -cıvata kiti olmadan seyahat ettikleri için- tek bir küçük somundan iple inmek zorunda kaldılar. Bridwell o an hakkında şunları yazmıştır: "İpin yarısını indikten sonra merhametli olana şükrettim. Çünkü, mucizeler mucizesi, ipler karla kaplı bir rampaya ulaştı. Ölümün ürpertici pençesi gevşedi ve sakinleştirici bir huzur titreyen ruhumu yatıştırdı."SuperTopo kitabı için yapılan bir röportajda: Yosemite Big Walls kitabı için verdiği bir röportajda Bridwell ilk tırmanış günlerinden bahsetti: "Yosemite'deki ilk tırmanışımı 1962'de 18. yaş günümde merhum Galen Rowell ile birlikte Higher Cathedral Spire'a yaptım. Yosemite] Lodge'daki bir komiden ödünç ayakkabı almak zorunda kalmıştım. İş botlarım vardı. Yaz biterken üniversiteye başlıyordum. Atletizm bursu sayesinde [üniversiteye] sadece iki yıl gidebildim. Alameda Deniz Üssü'nde pilot olmak için sınava girdim. Kapıdan içeri girdiğimde Lee Harvey Oswald'ın öldürüldüğünü duydum. Danimarka'da bir şeylerin çürümüş olduğunu biliyordum, bu yüzden asker kaçağı oldum ve Yosemite'ye taşındım."Bridwell dünya çapında birçok macera yaşadı ve yaşlandıkça belki de sağlığının bozulmasına katkıda bulunan bu sert sürüş, sıkı parti yaklaşımı ile tanındı. Jim'in oğlu Layton Bridwell, Ocak 2018'de bir GoFundMe kampanyasında babasının hepatit C'den kaynaklanan komplikasyonlar yaşadığını yazdı. "Annem bu hastalığı herhangi bir macerasından kapmış olabileceğinden şüpheleniyor, ancak büyük olasılıkla ben çocukken '80'lerde Borneo'da yaptığı çapraz gezinti sırasında kelle avcılarından aldığı dövmeden kaynaklanıyordu."Borneo'yu geçişi, kırk yıl süren son teknoloji tırmanışları ve zorlu yaşamı, filtresiz Camel sigaralarını üflemesiyle, aşırı içki içmesiyle, halüsinojen kullanmasıyla ve dağlarda sert darbelerden payını almasıyla tanınan adam için kolay değildi. 1980'lerde Fransız Alpleri'nde tırmanırken yüzüne bir kaya aldı ve ön sıra dişleri kırıldı. 2008'de bir ip kazası onu serbest düşüşle yere indirdi; çarpmanın etkisiyle başının arkası yarıldı ve 60 dikiş atıldı. Uzun zamandır arkadaşı olan Todd Gordon, "Jim, City of Rocks'ta ipin ucunu kopardığında tırmanış kariyerinin sona erdiğini söyledi" diyor. Bu bir alametti.... Jim Bridwell'in en sevdiği söz Lionel Terray'in sözleriydi: "İmkansızın sınırındaki çiçekleri toplamak büyük bir moral gücü gerektirir.", "The Bird" son birkaç gününü eşi Peggy, oğlu Layton ve arkadaşlarıyla birlikte Palm Desert, California'da geçirdi ve 16 Şubat 2018'de saat 10:53'te huzur içinde hayata veda etti.