José Luis Madrid bir film yapımcısından çok bir sinema adamıdır, çünkü yönetmen, yapımcı ve senarist olmanın yanı sıra American Films, SL, Andorra Films, SA, Cinefilms, SL, Theatrical Production Ufesa, SA, Servifilms, SL, Kfilms, SA, José Luis Madrid, PC, Film Cooperative Collects ve Tilman Films'in yönetim kurullarında da yer almıştır, Madrid'deki Picasso ve Lumière sinemalarının yanı sıra Villalba'daki (Madrid) Apolo Films stüdyolarının da sahibi olan del Amo, daha önce amcasının sahibi olduğu film yapımcısı, aynı zamanda yönetmen Antonio del Amo'nun emriyle mesleğe ilk adımlarını atmaya başladı. Hukuk fakültesi mezunu olan ve QFII'ye kaydolan, ancak eğitimini tamamlayamayan del Amo'nun yirmiden fazla filmden oluşan resmi filmografisi, gerilim filmlerinden euroespías'a, españoladas'a, korkunç dramalara veya tipik Franco sonrası filmlere veya korku filmlerine kadar çoğunlukla tür filmleriyle gelişir; baskınlarının çoğunun İspanya'daki bu hareketin simgesi olan aktör, senarist ve yönetmen Jacinto Molina - Paul Naschy tarafından gerçekleştirileceği tarz, işbirliğinin sonucu 'Jack the Ripper of London / Sette Cadaveri per Scotland Yard' (1971) ve 'Crimes of Petiot' (1972). 1960 yılında 'Adieu, Ninon' ile ilk yönetmenlik denemesine imza attı. Avrupa-Amerikan klasik koşu tarzına daha yakın olan Akdeniz westernine katkısına gelince, 60'ların ortalarında yoğunlaşan üç başlıktan oluşur: 'Desperado için Mezar' (1965), 'Clark Harrison'ın İntikamı / Ringo'nun Colt Spietata' (1965) ve 'Johnny Ringo'nun Baladı / Wer Johnny R. Kent?' (1966), eski Hollywood yıldızı Lex Barker'ın oynadığı İspanyol-Alman ortak yapımı ve 'Seven Jackals' (1974), Anthony Steffen ve Gianni Giarko'nun oynadığı. Ayrıca Iquino yapımı 'Bir dolarlık ateş / A dolaro di fuoco' (1965). Madrid, Almanya'da yerel yapımcı Artur Brauner için, çoğu Krimis, Alman polisi ve ülkede çok popüler bir tür olan, genellikle Edgar Wallace romanlarının uyarlamalarından oluşan, akredite edilmemiş iki düzine uzun metrajlı film yönetecekti. Daha 70'li yıllarda, bu kez İngiliz düşük bütçeli yapımlarında aynı yöntemi izledi. Sınırlı becerilere sahip ve müfredatındaki unvanıyla fazla ilgisi olmayan bir zanaatkâr olarak, kariyeri boyunca dönemin İspanya'sında meydana gelen bir dizi gerçek cinayetten esinlenen korku filmi 'The Vampire motorway' (1969) ve 'The hyena' (1973) gibi yapımlarla fırsatçılık duygusunu da gösterdi; 'Last Tango in Madrid' (1975), 'Last Tango in Paris' filminin başarısına gelir getirmeye çalışan komik bir yan ürün;Bernardo Bertolucci'nin Paris'te Son Tango'su' (1972); ya da Amiral Carrero Blanco'nun hayatını sona erdirecek terörist saldırının, olayların meydana geldiği yerlerde izinsiz çekilen ve Gillo Pontecorvo'nun ünlü 'Ogre Operasyonu' (1979) filmini önceleyen yeniden inşası olan 'Command Txiquia - Death of a President' (1977).