Orson Welles bir keresinde sevilen Fransız karakter yıldızı Raimu (né Jules Auguste Cesar Muraire) için "gelmiş geçmiş en büyük aktör Bir dahinin diğerine iltifatını tartışmak zordur. 17 Aralık 1883'te Fransa'nın Toulon kentinde çok mütevazı bir şekilde dünyaya gelen çenesi düşük, puro çiğneyen komedyen, babasının döşemeci olarak geçimini sağladığı bir aileden geliyordu. Raimu sahne kariyerine 16 yaşında, ünlü Fransız komedi idollerini taklit eden bir müzikhol figüranı olarak başladı. Raimut sahne adını kullanarak (daha sonra "t"'yi bıraktı), dans salonlarında, kafe konserlerinde, gece kulüplerinde ve barlarda bir şovmen olarak takipçi kazandı, ancak ününü Paris komedi sahnelerinde pekiştirdi. Bu sıralarda, sessiz filmlerde (1911-1917) küçük rollerde görünmeye başladı, ancak bunlardan pek bir şey çıkmadı ve ekrandan ayrıldı.Canlı sahnede gelişmeye devam eden Raimu'nun bir aktör olarak ciddi niyetleri, gezgin bir denizci, karısı Fanny ve babası César'ın hikayesini anlatan Marcel Pagnol'un "Marius," oyununun 1929 sahne prodüksiyonu ile sağlamlaştı. Raimu, César rolünü, başrollerini Marius rolünde Pierre Fresnay ve Fanny rolünde Orane Demazis'in paylaştığı Marius (1931), Fanny (1932) ve César (1936) film üçlemesine mükemmel bir şekilde aktardı. Kendisini demir iradeli işçi sınıfıyla yakından özdeşleştiren Raimu, görünüş ve tat olarak kirli, yorgun görünümlü Honoré de Balzac'ı hatırlatan karakterlerde mizahtan büyük bir acıma duygusuna kadar oldukça etkili bir şekilde sallandı. Pagnol'un şimdiye kadar bir araya getirilmiş en iyi seri olarak kutlanan üçlemesinde ölümsüzleşen Raimu, özellikle 1930'ların sosyal komedilerinde büyülemeye devam etti. Le blanc et le noir (1931), La petite chocolatière (1932), Mam'zelle Nitouche (1931), Théodore et Cie (1933), Charlemagne (1933) ve Tartarin de Tarascon (1934), Le roi (1936), Faisons un rêve... (1936), Vous n'avez rien à déclarer? (1937), Le héros de la Marne (1938), Monsieur Brotonneau (1939) ve Noix de coco (1939). Julien Duvivier'nin Un carnet de bal (1937) ve Pagnol'un La femme du boulanger (1938) filmlerindeki üstün performansıyla National Board of Review ödülünü kazanan Raimu, bu süreçte Marc Allégret, Henri Decoin, Alexander Esway ve Sacha Guitry gibi birçok efsanevi yönetmenle çalıştı. Pagnol'un La fille du puisatier (1940) filminin yanı sıra L'homme qui cherche la vérité (1940), Les inconnus dans la maison (1942), Monsieur La Souris (1942), Les petits riens (1941), Untel père et fils (1943) ve Balzac'ın Le colonel Chabert (1943) filmindeki başrol rolleriyle sinemadaki popülaritesi savaş yıllarında da artmaya devam etti. Ayrıca "The Bourgeois Gentleman" ve "The Imaginary Invalid"gibi yapımlarla tiyatroya geri döndü."Raimu savaşın ardından Fernandel ile birlikte oynadığı Les gueux au paradis (1946) ile sinemaya geri döndü. Mart 1946'da, savaş sonrası bir sonraki filmi L'homme au chapeau rond'u (1946) çekerken, ameliyat gerektirecek bir araba kazası geçirdi. 62 yaşındaki aktör, küçük bir bacak ameliyatı için masadayken anesteziye karşı gösterdiği alerjik reaksiyonun ardından 20 Eylül'de kalp krizinden öldü. Eşi (1936'dan itibaren) Esther Metayer (1905-1977) ve kızı Paulette Brun (1925-1992) tarafından hayatta bırakılan Raimu'nun ölümünün ardından ülkesinde büyük bir üzüntü yaşanmıştır. Raimu doğduğu kasabadaki bir mezarlıkta toprağa verildi. Fransız hükümeti 1961 yılında Raimu'nun resmini onursal bir posta pulu üzerine yerleştirmiştir.