Harvard İşletme Fakültesi mezunu olan Walter Doniger, iş hayatına 1940'ların başında Universal'da senaryo yazarlığı yaptı. Savaş yıllarında ABD Ordusu için eğitim filmlerinde işbirliği yaptı. O bir askeri konulara olan ilgisi, daha sonraki çalışmalarının çoğuna yansımıştır. Hem televizyon hem de beyaz perde için. Birinin senaryosu son projeleri, "Saygon'un Son Günleri", 1980 ve 2000 yılları arasında yazılmıştır. 1981, tamamlanmamış olarak kaldı ve (hala sınıflandırma altında) Wyoming Üniversitesi'ndeki Amerikan Mirası Merkezi'nde çalıştı. 1940'ların sonlarından itibaren Doniger uzmanlaşmaya başladı (önce yazar olarak, ve 1954'ten itibaren yönetmen ve ara sıra yapımcı olarak) erkeksi zorlu hapishane dramalarından (Duffy of San Quentin (1954) ve The Steel Cage (1954)) savaşa Pictures (Ateşi Kes! (1953)), from kara filmlerden (Memnu Mintaka (1949)) iletişim sporları (Evde Güvendeyim! (1962) [beyzbol], Mad Bull (1977) [güreş]). 1957'de Doniger küçük bir yapım şirketi kurdu, Bettina Productions Ltd. Bu zamana kadar çalışmaya yönelmişti öncelikle epizodik televizyon için, özellikle de yönetmen olarak kovboy filmleri (Cheyenne (1955), Maverick (1957)) ve suç dizileri (Michael Shayne (1960), Ellery Queen (1975)). O bir Uzun çekimler, sık yakın çekimler, takip çekimi ve derin odak kompozisyonu. Kendisi aynı zamanda erken dönem savunucularından biriydi. 1960'larda Doniger popüler pembe dizinin 64 bölümünü yönetti. Peyton Place (1964). Bazı şeyler yaptı. kesintisiz uzun çekimlerle ilginç deneysel çalışmalar, bir örnekte sahneyi sabit bir yerden çekerek tüm oyuncuları dahil etti, vince monte edilmiş kamera yukarıda. Vinç inerken, görüntü yönetmeni daha sonra kameradan inerek başrol oyuncusunu yaya olarak takip etti, Böylece çekim tamamlanmış oldu. Doniger, "Peyton Place"'den ayrıldıktan sonra Universal'da bir süre çalıştı ama sonunda aksiyon konularına geri döndü, en çok evinde olduğu yer. dizisinin birkaç mükemmel bölümünü yönetti. popüler polis dizisi McCloud (1970), başrolde Dennis Weaver. Doniger'ın yönetmenlik tarzı biraz yıpratıcı olarak biliniyordu. Açık Bu durum onu zaman zaman yapımcılar ve yıldızlarla karşı karşıya getirdi, muhtemelen 1991'de film çalışmalarından emekli olmasına neden oldu. O kişisel arşivindeki sinema hatıralarını Sinematik Sanatlar Müzesi'ne bağışladı. Güney Kaliforniya Üniversitesi Sanat Kütüphanesi.