Jerry Gross, yarı efsanevi bir istismar filmiydi. yapımcı/dağıtımcı, ama--daha kötü şöhretli meslektaşlarının aksine Kroger Babb gibi sömürü işletmeleri, David F. Friedman ve Dan Sonney - aslında çok az şey biliniyor kendisi hakkında. 1960'larda film endüstrisine yönetmen olarak başladı, ancak Daha doğrusu, çirkin film tanıtımları. Sansasyonel reklamlar, iç gıcıklayıcı sloganlar, çılgınca müstehcen posterler ve başlıklar Gross'a hit üstüne hit kazandırdı. 1970'ler boyunca grindhouse/drive-in devresi. Şirketi, Cinemation, aşağıdaki gibi başlıklar yayınladı Kuduz (1971), Teenage Mother (1967), The Seducers (1962) ve Zombi (1971). 70'lerin ortalarında "Tüm bunların satış başlıkları olduğunu garanti ediyorum. Bunların hepsi Başlık onları sürüklerse halk bir filme karşı koyamaz. Yıldızlar önemli değil. Gross kendini sadece istismar resimleriyle sınırlamadı. O gibi önemli filmlerin dağıtımını da yapmıştır. Sweet Sweetback's Baadasssss Song (1971) (biraz yeniden kesilmiş bir versiyonda olsa da) ama esas olarak hatırlanıyor P.T. Barnum'u gururlandıracak türden promosyonlar için onun adı olurdu). İlk iki "Mondo Cane" filmini yayınladığında; filmleri -Mondo Cane (1962) ve Mondo cane n. 2 (1963) -- on a yerli kabile üyeleri gibi giyinip dans etmeleri için oyuncular kiraladı. filmlerin konusunu vurgulamak için sinemaların çevresinde Gross"un en iyi zamanı ne yazık ki sonun başlangıcı oldu. "I Derinizi Yiyin", Mezarına Tüküreceğim (1978) ve The Boogey Man (1980), hepsi The Jerry Gross Origination tarafından piyasaya sürülen, sevgiyle hatırlanan ve büyük hitler. Ancak bu zamana kadar büyük stüdyolar tekellerini korumuşlardı. Amerika'nın ekranlarında ve daha küçük şirketler hızla iflas etti, ki sonunda Jerry Gross'un başına gelen de buydu. Köken. Gross' iflas sonrası şirketi Ambassador Pictures hızla işsiz kaldı. Bu 1983 civarıydı ve o zamandan beri Jerry Gross yeryüzünden silinmiş gibi görünüyor.