Korsikalı Irène Bordoni, başarılarını beyazperdeye taşıyamayan birkaç Broadway yıldızından biriydi. İtalyan bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelen Bordoni, Amerika Birleşik Devletleri'ne göç etmeden önce ülkesinde başarılı bir çocuk oyuncuydu. Orada, Büyük Beyaz Yol'da müzikal revülerde ve baharatlı Fransız farslarının uyarlamalarında kendini kanıtladı. 1913'ten başlayarak, sonraki on altı yıl boyunca bir dizi hit şarkıya imza attı ve şöhret ve servet biriktirdi. Bu sırada, kendisini merhum Anna Held'in halefi olarak tanıtan besteci ve tiyatro emprezaryosu E. Ray Goetz ile evliydi. Sıklıkla 'uçarı' olarak tanımlanan Irène, oo-la-la Fransız cazibesinden en iyi şekilde yararlandı, aksanı, gösterişli kostümleri, esmer kakülleri, büzülmüş dudakları ve yuvarlanan gözleri onun alametifarikası haline geldi. Irène 1929'da bir araba dolusu bavul ve bir şoför, bir sekreter, bir aşçı ve iki hizmetçiden oluşan bir maiyetle 'sessizce' tinseltown'a geldi. New York'taki Park Avenue'de lüks bir ev tutarken Beverly Hills'e yerleşti (diğer gayrimenkulleri arasında Fransız Rivierası'nda bir villa ve Paris'te bir daire vardı). İlk sinema filmi, kocasının ortak yapımcılığını üstlendiği, uygun bir şekilde Paris (1929) adını taşıyan First National filmiydi. Bir Cole Porter müzikalinden uyarlanan film, Irène'e Broadway'deki başarısını İngiliz yıldız Jack Buchanan'ın karşısında yeniden yaratma şansı verdi. Gişede oldukça ılımlı bir tepki almasının nedeni büyük olasılıkla orijinal Cole Porter bestesinin açıklanamaz bir şekilde çıkarılmış olmasıydı (bu arada, Porter Irène'i o kadar çok düşünüyordu ki "You're the eyes of Irene Bordoni" dizesini "You're the Top" için yazdı). Aynı yıl Irène, The Show of Shows (1929) adlı çok yıldızlı bir revüde yer aldı, ancak bu da film kariyerini ateşlemedi. Irène Broadway'e geri döndü ama beyaz perdede birkaç kez daha ortaya çıktı, özellikle Dave Fleischer'ın kısa animasyon filmi Just a Gigolo'da (1932) başrolde şarkı söyledi ve Louisiana Purchase'in (1941) yardımcı kadrosunda Madam Bordelaise rolüyle (New York Times eleştirmeni Bosley Crowther'a göre "etiketi en zarif şekilde" taktı) sahne rolünü tekrarladı. Sahneye çıkmadığı zamanlarda La Bordoni, Amerika'nın mahkeme salonlarında, kamuoyunda iyi bilinen bir dizi dava aracılığıyla yüksek bir profil sergiledi.