Osman Ataseven

Matbuatta ne yazarsa gerçek odur! Halk da sorun değil, bugün ak dediğine yarın kara çalar, bugün yaşasın Kartal diyen halk yarın benim arkamda ölüme de gider” 
 
Kadim ve bir o kadar trajik bir düşüşün hikayesi bu! Cennetten mi düştük bu gam küresine yoksa cehennemden mi yükseldik? Bu soruya güçten düşerken cevap arayan mazlum bir muktedirin adım adım düşüşünün öyküsü… Altından kafesinde Dünyalar fethederken vehimlerine esir olanlara yakılan bir ağıt. Bu; bizim hikayemiz. Gücün beraberinde getirdikleriyle hesaplaşmaya çalışan bir adamın “kaygı” dolu hikayesi… 
 
“Güç yozlaştırır, mutlak güç mutlaka yozlaştırır”

Altın Kafes

Ölüm Arefesi; ölmek üzere olan bir adam ile onun ruhu arasında geçen absürd, mizahi ve hüzünlü bir hesaplaşmanın hikâyesi. Hayatta kalan son 1 saati boyunca didişen, söyleşen, ağlaşan, veda mektupları yazmaya çalışan Ölüsü ve Dirisi yaşamın değeri üzerine kara mizah dolu bir diyalogla tartışırken eski sevgili Febiha’nın dönmesiyle işler karışır. Ölüm Arefesi, ölüm korkusu üzerinden yaşantıları, pişmanlıkları ve yeniden sevmeyi sorgulatan çarpıcı bir kara mizah oyunudur.