Ezgi Yılmaz

Toplum baskısıyla var olmaya çalışan, razı gelen, yara alan bireyler aynı baskıyı aile içinde nasıl yansıtırlar? Bir akşam yemeğinde ne varsa ortaya dökülecek. Zihninin oyunlarına inat unutmayan bir anne, kendi gerçeğinden vazgeçmeyen bir çocuk ve arada kalan aşık bir kadın. 
 
“Susmayı senden öğrendim anne. Hiç sesin çıkmadı. Her şeye tamamdın. Sen de haklısın. Tek bildiğin buydu.” 
 
Özenle kurulmuş bir masa… 
Mis gibi anne köfteleri… 
Eski albümler… 
Çiçekler… 
Şarkılar… 
Anılar… 
Her şey bir arada olabilmek için… 
Bir arada kalabilmek için… 
Tüm sustuklarımıza rağmen…