Can Sertaç Adalıer

“Kardeşlerimi arıyorum ve diyorum ki; gerçekten korkunç bir şey oldu. Duydunuz mu? Bir araba. İki patlama. Şehrin tam ortasında.” 
 
Obie ödüllü İsveçli yazar Jonas Hassen Khemiri 2012’de kaleme aldığı “Kardeşlerimi Arıyorum” oyunuyla Stockholm’de yaşanan bir terör saldırısından sonra şehirdeki göçmenlerin bir gecede değişen hayatlarını ironik, delicesine komik ve şok edici sert bir şekilde anlatıyor. Yazar, aşırı durgunluğundan dolayı kendisini nitrojen olarak tanımlamaya başlayan Amor’un yirmi dört saatini, paslı bir bıçak olarak kullanıp öteki kavramına ait tüm klişeleri ortadan ikiye ayırıyor. Kırık bir aşk hikayesi, kırık bir matkap ucu, Kung-Fu Panda, kaybedilmiş bir seçim gecesi, gitmiş bir baba ve buharlaşan kardeşler... Bir göçmen yaşadığı toplumda birey olmayı nasıl başarır? Köklerini, önyargıları ve geldiği kültürün tüm kodlarını alışılmışın dışında büyüklükte bir sırt çantasında taşıyan bir göçmen potansiyel bir tehlike mi? Kendine benzemeyen herkesin bir tehdide dönüştüğü caddelerde güvende hissederek yürümek gerçekten bu kadar zor mu? Her şeyin ötesinde bütün bunlar nasıl bu kadar komik olabilir? Kendisi de bir göçmen olan Khemiri, dünyaca ünlü tiyatrolarda defalarca sahnelenmiş oyunlarında, eşsiz mizahıyla tartıştığı kimlik meselesini bu kez bir bombanın etrafında yapıyor. Tüyler ürpertici bu komediyle bizi birey, toplum ve kimlik 
 
‘’Kardeşlerimi arıyorum ve diyorum ki; işte başlıyor. Hazır olun.’’