Onur Sarıaltın

Aksaray, Aksaray, Aksaray” diye seslenir şoför milleti. Kimi gün işler kesat, bazen de teknesi bol ekmeğin. İşte Sipsi Vedat, Farozlu Şenol, Kalk Cemil, Filinta Kazım ve İstepne Mustafa bu yokuşun yolcusudur hepsi. Hele ki bir de şoförlerin hası, alemin ablası Nebahat vardır ki hepsine candan da yakın. Ah bir de gönlünü yakan şu Komiser Derman’ın aşkı olmasa. 
 
Nebahat mecbur kalmıştır erkek işi yapmaya, bütün gün direksiyon sallamaya. Yüreğini bilenler peşinden ölüme dahi giderler de, haset edenlerin tuzağı çoktur. Hele ki Handan, Türk sinemasının Suzan Avcı’sı misali Ali Cengiz oyunu eder ve dolmuş durağındaki herkesin ekmeğine kan doğrar. Öyleydi böyleydi derken lüzum varmı sonunda iyilik kazanır diye söylemeye? 
 
Hayalleri büyük, kendileri küçük bu İstanbul kadar renkli karakterleri çizerken genç yazarımız, sahnemizden Yeşilçam’a selam durmuş saygıyla. Merhum Sezer Sezinler, Kenan Parslar, Erol Taş ve Kadir Savunlar, Ahmet Tarık Tekçeler ve diğerlerine. Nurlarda uyusunlar. Yad ederiz hepsini. Ederiz etmesine de, öte yandan genç kuşak seyircilerimizin bu yeri dolmaz oyuncuları ve Yeşilçam’ı bilmesini, sevmesini hedefleriz. Söylediğimiz gibi yazarımız genç gözleriyle bakmış geçmişe ve dökmüş repliklere. Siz canım seyircilere de koltuğa kurulup bizimle beraber kâh çok şen şakrak, kâh çok duygulu bir yolculuğa çıkmak düşüyor. Hadi beklemesin Nebahat ablamız, işte sesleniyor; Aksaray, Aksaray, Aksaray…

Şoför Nebahat

Bir cami avlusu…

Musalla taşının üzerinde bekleyen eski bir mebus,

Tabutun başında ölen babasını hiç tanımayan bir cenaze sahibi,

Hiç kimsenin beklenmediği cenazeyi doldurmaya çalışan bir imam,

Sela okunmadan önce bir iddia atar ortaya cenaze sahibi.

‘ Babam Müslüman olmayabilir mi? ’

Ortalık karışır !

İmam : Emin olmadan kılamayız, caiz değildir.

Belediye Başkanı : Bu cenaze bugün gömülecek.

Çavuş : Askeri tören olmadan olmaz.

Avukat : Cenazeyi gömmeye kalkarsanız olay yargıya taşınır.

Polis : Cinayet olduğundan şüpheleniyorum.

Televizyoncu : Herkesin haber satın alma özgürlüğü var.

Oysa cenaze sahibinin istediği tek bir şey vardır ; sadece emin olmak. Lakin belli ki ölen adamı hiç kimse yeterince iyi tanımamaktadır. Televizyoncunun olayları kışkırtması ile beraber olaylar iyice içinden çıkılmaz bir hal alır.

Artık herkesin merak ettiği bir soru vardır ;

Bu cenaze ne olacak ?

Gömülemeyen Cenaze

‘Fil çok şey demek. Bir yerde onların diğer hayvanlardan kat ve kat daha sadık olduklarını ve sevdikleri biri öldüğünde kilometrelerce yürüyerek mezarın bile izini sürebileceklerini okumuştum. Bu çok enfes değil mi?’ 
 
20 yıla yakın süredir tiyatro severleri oyunlarıyla buluşturan Bitiyatro ve Nejat İşler’in (Meddah) ortak yapımcılığında ‘Fil Rüyası’nı sahneliyor. Oyunu Günsu Özkarar yazdı. Cem Burçin Bengisu’nun yönetmenliğinde ve Laçin Ceylan’ın süpervizörlüğünde sahnelenen oyunda Hülya Köseoğlu, Arbil Tabur ve Onur Sarıaltın yer alırken, Nejat İşler de sesiyle sürpriz kişilere hayat veriyor. Kukla Tasarım sanatçısı Ayten Öğütçü nün kuklalarıyla zenginleşen oyunda; 
Bir terapinin seanslarında ortaya çıkan güven, sadakat ve aşk temaları çerçevesinde bilinçaltına bir yolculukla başlar. Rüyalar ve hayallerle ortaya çıkanlar, tekinsizlik hissini artırırken, gerçeklerin büyüyen gölgeleri ve kişileri de bu terapiye dahil olur. Bu arada kişiyi, çatısızlıkla ve yersizlikle 
tehdit eden dış dünyanın sesi ise giderek daha çok yükselmektedir. Oyun adeta tedirginliğin senfonisine dönüşür.