Dilek Sağır

“Troyalı Kadınlar”, Antik Çağ’dan bugüne savaşlarda, sınırlarda, mülteci olarak ya da kendi ülkesinde özgürlüğünü, kadınlığını, sevdiklerini, değerlerini, vatanlarını savunan kadınların tragedyası. 
 
“Troyalı Kadınlar” bir tragedya, insanoğlunun kendinden üstün güçlerle mücadelesini anlatan bir tragedya. Ve tragedyanın doğası gereği mutsuz sonla bitiyor.Ama bu mutsuz son, insanın kendi değerleri için mücadelesini içinde barındırdığından, seyircide değişimin mümkün olduğu duygusunu ve düşüncesini yeşertiyor.Antik Çağ’dan bugüne tragedyanın ödevi de bu. İnsana ve insani değerlere vurgu yaparak, bu değerler için savaşma cesaretini vermek.Bu cesarete bir oyunla katkıda bulunabildiysek ne mutlu bize…… "

Troyalı Kadınlar

Ako ağır başlı ve bilge; Yelko ise rahat ve umursamaz... 
 
Bu iki zaman işçisi zamanın durmasını koşarak engeller. Akrep yavaş koşar, yelkovan ise daha hızlı... 
 
Günün birinde saat bozulur. Ako ile Yelko koşamaz olur. Zaman durur, dünya da onunla birlikte. Saati hızlıca tamir etmeye çalışırlar ama beceremez; vazgeçerler. 
 
Bu yüzden artık dünyanın bir tarafında hep güneş, bir tarafında da hep ay vardır… 
 
Dünyanın sesi kesilir. Kötülükler sessizliğe bürünür. Kimsenin hakkı yenmez, kimse savaşmaz, çocuklar üzülmez ve kimse kimseyi öldürmez olur. 
 
Yelko sessizliği savunurken, Ako ise insanlara bir hak daha vermekten yana olur. 
 
Sonunda Ako, Yelko’yu razı eder ve zamanın tamiri başlar…