Gökçe Yurtsal

Molière Hastalık Hastası’nı ilk kez 334 yıl önce oynamış seyirci karşısında. Dördüncü oyunun akşamı da tüm oyuncularını, müzisyenlerini, teknisyenlerini, seyircilerini dünyaya anlam veren tahta yükseltiler üstünde bırakarak gökyüzüne doğru yola çıkmış. Shakespeare ile, Haldun Taner ile, Goldoni ile buluşmuşlar bulutların üstünde. Büyük yazarlar büyük insanları anlatırlar: Bizi! Bu nedenle büyük yazardırlar ve yüzyıllarca yaşarlar. Molière bizi anlatmaya devam edecek. Diyarbakır’ı da…

Hastalık Hastası

“Etraf Noel kokuyordu. Eve girince heyecanlı bir sohbeti böldüğümü fark ettim. ‘Hortlak hikâyeleri anlatıyorduk. Noel için biçilmiş kaftan! Şimdi sıra sende.’ dedi biri… Evet anlatıyorlardı. En korkunç, en tüyler ürpertici hikâyeyi anlatmak için birbirleriyle yarışıyorlardı… Evet benim de bir hikâyem vardı, gerçek bir hikâye. Akıldan çıkmayan, insanın peşini bırakmayan, ne yapacağını bilemediği; korkuyla, kötülükle, dehşet ve trajediyle dolu bir hayalet hikâyesi… 
 
Fakat bu, Noel gecesi şömine başında anlatılacak bir öykü değildi…” diye geçirdi aklından Arthur KIPPS… Artık bu lânetten kurtulmalıydı. Bunu ancak yaşadıklarını kâğıda döküp, ailesi ve dostlarına anlatarak yapabileceğini düşündü… Ve… Kendisine yardım etmesi için genç bir aktörle anlaştı… Bu zorlu ve korku dolu yolculuğa bir tiyatro sahnesinde birlikte tekrar çıkacaklardı…