Ozan Altuntaş

Tiyatro tarihinin kült yapıtlarından biridir Kral Lear. Bir ülkede yaşanacak en acımasız erk savaşının sonuçlarını yine acımasız bir dille gözlerimizin önüne serer. Bu savaş, bütün değer yargılarını, töreleri, ahlak kurallarını yerle bir eder. Shakespeare toplumları kemiren kurtların hangi kalplerin kuytularında ürediğini anlatır bize.

Kral Lear

Klasik, ağızlarda sakız olmuş kadın sorunları üzerine ahkam kesmektense evimizin en önemli kişisinin yerine koymaya çalışıyoruz kendimizi. Biz bu oyunu çalışırken anne’nin ona verilmiş toplumsal konum nedeniye çoğu zaman dışarıya vurmayı ayıp saydığı duygularını, düşüncelerini yarım yamalak sorgulamalarını yaşamaya çalıştık ve gerçekten çok acı çektik. Florian Zeller’in üçlemesinin son oyunu “ANNE” bize çok şey öğretti, hatırlattı. Öğrendiklerimizi sizinle paylaşmak isteriz.

Anne

“Denizin havasına, özgürlüğe, ufka, enginliğe, sonsuzluğa alışmış bir insan için hapis yatmanın ne demek olduğunu bilir misiniz? Ama şimdi, özgürlüğüme kavuşacağım dünyanın karşısına sadece bir adam olarak değil, bir fikir olarak çıkacağım ve adaleti sağlayacağım. Herkes bilsin ki ben ölmedim. Sadece bir hücrede bekledim.