Bengü Atar

“Biz kat kat apartmanlardan birinin, bir penceresinden yansıyan ışıktık sadece. Bizim gibi aileler isimsiz… Bizim gibi aileleri tanımlamaya kimse gerek bile duymaz. Aynı metrekarenin içinde yukarı doğru dizilmiş, biraz demir biraz çimentoyla ayrılmış, birbirinden habersiz insanlar… 
 
Gece vakti gelir, ışıklar söner, televizyon kapanır. Şimdi uyku vakti… 
 
Ama… 
Bir gün bir evin ışığı yanık kalır. 
O ailenin başına bir şey gelir. 
Kimse önemsemez. 
Herkes ‘ben değilim’ in sevincinde. 
 
Hâlbuki bir gün her ailenin başına bir şey gelir…”

Kat:9 Daire:34

…Gidenlerin, kalanların ve bekleyenlerin hikayesi … Kilitli kapılara vurulan yumrukların, büyümüş bedenlere hapsolan çocuk ruhların hikayesi… 
Ayla Kutlu’nun aynı adlı eserinden yola çıkılan bu müzikli oyun, Emre Basalak’ın oyunlaştırması ile büyüklere anlatılan müzikli bir masala dönüşüyor… 
1930’lardan, aynı yüzyılın son çeyreğine kadar uzanan, bir Rum ailenin çocuk ruha sahip kızı Triyandafilis’in öyküsü… 
Bizim… Hatay’ın ve gidemeyenlerin masalı…