Özcan Ateş

‘’Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde çocuğun birinin bir sırrı varmış. Babasıyla konuşurken kelimeleri hep kaybolurmuş.’’ 
 
Çiço, kim olduğundan kaçan bir baba ile kendi varlığını kabul ettirmek isteyen bir oğulun hikayesi. Yıllar sonra doğduğu eve dönen Can’ın, anne ve babasıyla olan anılarına yaptığı bir yolculuğu anlatıyor. Gerçekle anıların iç içe geçtiği bu dünyada, bir baba-oğul çatışmasının ötesinde, kimlik, aidiyet ve nesiller arası travmalar sorgulanıyor. "Çiço", sadece bir ailenin değil, bir toplumun belleğine dokunan bir yüzleşme hikayesi."

Çiço

Bazı karşılaşmalar, bir mevsim gibi gelir; hayatın akışını, kalbin ritmini değiştirir. “Palamut Zamanı”, iki kadının ve bir grup insanın tesadüf gibi görünen ama kader kadar derin bir karşılaşma hikâyesi… 
 
Bir yanda toplumun yargısı ve linç kültürünün gölgesinde kalmış genç bir kadın; diğer yanda sahil kasabasının rüzgârına karışmış, neşesiyle, deli doluluğuyla kendi düzenini kurmuş bir kadın… Bu karşılaşma, hem bireysel hem de kuşaklar arası bir yüzleşmeye dönüşür; kimi zaman hüzünle, kimi zaman kahkahayla yoğrulan bir iyileşme hikâyesi doğar. 
 
“Palamut Zamanı”, unutulma korkusuyla yeniden başlama cesareti arasındaki o ince çizgide yürüyen herkesin hikâyesi. Seyircisini yalnızca Burcu ve Nermin’in değil, onlara eşlik eden insanların sessizliklerine, umutlarına ve kırılma anlarına da davet ediyor. 
 
Belki de hepimizin ihtiyacı olan şey, birbirimizin hikâyelerine kulak vermektir.