Ceyda Akel

“Biz nasıl oldu da bu kadar yalnız kaldık? Biz bunca komşuyla, bunca ahbapla, bunca ömürlük memleketimizde nasıl oldu da bu kadar yalnız kaldık?” 
 
Türkiye tarihinin üç farklı travmatik döneminden üç farklı kadın. Muzaffer çırak Manoli, intihara meyilli kimyager Leman ve mazbut terzi Mediha. Beyoğlu ve çevresinde esnaflık eden bu üç kadının öyküsü, yine kendileri gibi esnaf olan, Türkiye’nin ilk kadın stüdyo fotoğrafçısı Maryam Şahinyan’la kurdukları ilişkiler üzerinden birleşiyor. 
Kaderleri ve kişilikleri yaşadıkları tarihsel dilimlere göre şekillenen bu üç kadın, kimi zaman azınlık olmanın, kimi zaman erkekler dünyasında var olmaya çalışmanın, kimi zaman sadece sevilmek ihtiyacının mücadelesini veriyor. Her karakterin kendi dışlanma hikayesine tanıklık ettiğimiz oyun, bir yandan “öteki” kavramına çok boyutlu bir bakış getiriyor, öte yandan Türkiye’nin farklı dönemlerinde kadın olma hallerini de mizahi bir dille takip ediyor. Sahnede yaratılan dinamik anlatı evrenine, bu anlatıyı tamamlayan, yapay zeka ile üretilmiş bir fotoğraf evreni eşlik ediyor.