Ümit Kıvanç’ın romanından yola çıkarak Barış Pirhasan’ın senaryosunu yazdığı 1990 yapımı film, Atıf Yılmaz’ın 12 Eylül ve öncesine eğildiği, politik içerikli çalışmalarından biri. 68 kuşağından dört arkadaşın yıllar içerisinde yaşadığı savruluşu anlatan yapım, finaldeki uzun monologla da hatırlanıyor.

Bekle Dedim Gölgeye

Istambul, 1967. Two women meet at Avrenos, a tavern in the old city. Nouchi, the brunette, is mourning the death of Bernard de Jonsac, an employee of the French Embassy who recently died. It is Lélia, the blonde, who asked her to come. She wants to understand the ties that bound them both to Jonsac, to understand the strange couple that this desperate dandy formed with Nouchi, the ex-Bulgarian bar girl. Lélia, the middle-class woman from Istanbul, wants to understand at last, ten years after the tragedy that has left her confined to a wheelchair for life...

Les clients d'Avrenos

Düğüne giden bir kamyonet devrilir ve beş nine ölür. Dul kalan eşleri, bir aracı vasıtasıyla beş Azeri ile evlenmek isterler, ama dolandırılırlar. Bu arada reklam şirketinde çalışan ve olayı duyar duymaz köye gelen Mehmet de her şeyi görür.