Çocukluk arkadaşı olan genç Filistinli Khaled ve Said Tel Aviv’de gerçekleştirilecek bir saldırıda intihar bombacısı olarak görevlendirilirler. Aileleriyle, vedalaşmadan, son bir gece geçirdikten sonra, vücutlarına bağlı bombalarla sınıra götürülürler. Ama operasyon planlandığı gibi gitmez ve birbirlerinin izin kaybederler. Artık tek başlarına kaderleriyle yüzleşmeleri gerekmektedir. Nablus’ta çekilen film, umutsuz durumlarda yaşayan insanların sıradan günlerini derin bir içtenlikle anlatıyor. İşgale karşı çıkmanın yollarını arıyor ama can almaya asla göz yummuyor.

Vaat Edilen Cennet

Filmin hem yazarı hem de yönetmeni olan Elia Suleiman, aynı zamanda oyunculuğunu da sergileyerek Woody Allen ve Charlie Chaplin ile kıyaslanmaktadır. Zira Allen’ın zekâsı ve kendi ile alay edebilen bir espri anlayışı ile Chaplin’in sessiz komedideki yeteneğine sahip olduğu düşünülmektedir. Kutsal Direniş, bir sessiz film değildir ancak Batı Şeria ve İsrail’de geçen su katılmadık, romantik bir komedidir. Filmde her ne kadar belirgin bir kahraman olmasa da alışılmadık bir hiciv anlayışı söz konusudur. Filistin içerisinde farklı şehirlerde yaşayan bir kadın ve erkeğin birbirlerine duydukları aşkı, içinde bulundukları siyasi koşullardan ötürü özgürce yaşayamamaları onları asla durduramaz. Her ne kadar bu durum gerginliği arttırsa da mevcut duruma verdikleri tepkinin isyanı ve aşkın gücü ile bambaşka bir hayal âlemi içine kaçmakta bulurlar çıkış yolunu.

Kutsal Direniş

Chronicle of a Disappearance unfolds in a series of seemingly unconnected cinematic tableaux, each of them focused on incidents or characters which seldom reappear later in the film. Among the many unrelated scenes, there is a Palestinian actress struggling to find an apartment in West Jerusalem, the owner of the Holy Land souvenir shop preparing merchandise for incoming Japanese tourists, a group of old women gossiping about their relatives, and an Israeli police van which screeches to a halt so several heavily armed soldiers can get off the car and urinate.