Film, içine doğduğu yoksulluktan sıyrılmayı başaramayan genç bir kızın öyküsünü anlatır. İzleyiciyi kıza iç gözlemsel bir yolla bakmaya zorlar, kızın yoksulluğu, öyküdeki diğer ayrıntılarla silinemeyecek kadar gerçektir. Hollywood'un gişe geliri elde etmek amacıyla üzerini örttüğü yaşam gerçekleri açısından çok zengin bir film. Sol eğilimli, toplumsal sorunlara düşkün, deneyimli belgesel yönetmenleri olan Dardenne kardeşler, cesur, duygusal olmayan usta işi mükemmel bir film ortaya çıkarmışlar * Dardenne kardeşlerin Cannes Film Festivali’nden Altın Palmiye ödülünü kazandıkları film, gerçeğin tam ortasındaki yoksulluğu anlatımı güçlü kılan öğelerle birleştirip tüm dünya halklarına sunmuş. Etkisi hemen hissedilmiş ve karşılığını bulmuş. İlkin Belçika'da başlayan ve sonrasında AB'ye yayılan bu süreçte genç nüfuslardaki işsizliğe yönelik çözümler vs. "Rosetta Planı" adı altında planlı programlı hale gelmiştir.

Rosetta

Dardenne kardeşlerin ülkelerindeki göçmenlerin sorunlarına değindiği Söz, belgesele yakın, gerçekçi üslubuyla izleyiciyi içine çeken sevecen bir film. On beş yaşındaki Igor zamanını arkadaşlarıyla ve babası Roger’ın kaçak göçmenlere iş verdiği inşaatta çalışarak geçirir. Dayak yemesine rağmen hırsızlık ve dolandırıcılık yapmayı öğrendiği babasına bağlıdır. Bir gün inşaattaki işçilerden birinin ölümüne tanık olur; ölmeden önce adama, karısına ve çocuğuna göz kulak olacağına dair söz verir * Olanı tüm yalınlığıyla ortaya döken film naif senaryosuyla etkileyici. Müziksiz efektsiz, olduğu gibi ağır, hüzünlü. Son olarak, entelektüel ve samimiyetsiz hislenmeler yerine tahammül sınırımızı ve sağduyumuzu revize etmeliyiz sanırım.