This is a story about a woman, but not completely a woman, because she is funny and plump, because she is a comedienne and being a female comedienne is very difficult work. During the whole time, the comedienne gets in the way of the woman and the woman # in the way of the comedienne. In fact, nothing in the life of this woman is 'completely'. She is an actress, but not completely. She is playing the role of her life, but not completely. In the end she dies, but not completely.

Рапсодия в бяло

Yıl 1984. Ülkedeki komünist rejim Türk azınlığı asimile etmek için sert uygulamalara başlar. Ülkede yaşayan Türklerin isimleri zorla değiştirilir ve Türkçe konuşmak yasaklanır. Giderek artan baskıya dayanamayan onbinlerce Türk çareyi göç etmekte bulurlar. Tüm ailesi Türkiye'ye yerleşmeye karar veren Ayten öğretmen ise, geçmişinden ve kendini ait hissettiği topraklardan kopmak istemez ve Bulgaristan'da kalmaya karar verir. Geride sadece dedesinin kaldığı köyüne dönen genç kadın, daha öncede de bir kaç kez yollarının kesiştiği Ivan'ı kendisini beklerken bulur. Vicdan azabı, bağışlanma, aidiyet ve memleket kavramları üzerine benzersiz bir deneme olan "Çalıntı Gözler" yakın tarihimize damgasını vurmuş bir olaya tarafsız gözlerle bakan çarpıcı bir yapım.

Çalıntı Gözler

Two best friends get involved into the domination games of two mafia bosses in post-communist Bulgaria. Clutching like crayfish to the baits of everyday life, they determine their fates: without the other one knowing, they are manipulated to take seemingly harmless tasks.  Parallel to the criminal line in the story, our attention is drawn toward the inner problems of the characters, toward the links that exist between everything and everyone. The two friends try fruitlessly to establish a dialogue. A dialogue about relationships, about death, about responsibilities, about the essence…