1940 yılının ilk aylarında Alman işgaline uğrayan Fransa'da henüz yeni dul kalmış genç ve güzel bir kadın olan Odile iki çocuğu ile Paris'e kaçmaya çalışmaktadır. 13 yaşındaki Philippe ve 7 yaşındaki Cathy ise peşinden sürüklemektedir. Almanlar yollardaki mültecileri bombalamaya başladıklarında, Odile'in arabası hasar görür. Çocukları ile ormana kaçan genç kadın orada Yvan, adındaki 17 yaşında eğitimsiz fakat hayatta kalma konusunda bir uzman olan çok çekici bir gençle tanışır. Açık havada geçirilen bir geceden sonra dört kaçak Yvan'ın bulduğu bir evde kalmaya karar verirler. İçinde yaşayanlar tarafından terk edilen bu ev, gerçek hayatta yolunu kaybetmiş bu garip görüntülü aile için cennet ada haline dönüşür. Başlangıçta bu gizemli yabancının çekiciliğine kapılan fakat aynı zamanda da onun hakkında kuşkuları olan Odile, kısas bir süre sonra kendisini vazgeçemediği kişisel ve seksüel dinamikler içinde bulur.

Yoldan Çıkanlar

My name is Hélène and 1952 was not an easy year for me. First, because my parents decided to leave Montpellier for Paris but without taking me and my big brother Michel along with them. Why, I don't know... The fact remains that I had to leave the south for Lille, in the North, where my grandmother Yaya (her true name is Alice but this is the way call her) and my grandfather Georges were living. What I disliked most was that Yaya had a preference for Michel and that Granddaddy was too grumpy. In Lille I also got very upset when pupils at the catholic school I attended told me I was... Jewish. Jewish? I didn't even know that Jews even existed. And when I knew better about them (Michel was more informed than I was), what a shock it was when I learned that my two other grandparents had been sent to a concentration during the war. A little too much for a little girl like me. A sure thing is that I will never forget the year 1952, the year when I was seven...