1961 yılında, memleketin en batısında güzel bir sahil kentinden, memleketin en doğusunda insanlarının sıcak ve samimi olduğu ‘’kendi halinde bir dağ köyü ‘’ne tayini çıkan batılı bir öğretmenin, Mahir’in istemeyerek de olsa köye gelmesiyle başlar hikayemiz. Mahir; korkularıyla önyargılarıyla gelir, okul binasının dahi olmadığını görünce hemen dönmek ister.. Ama dönemez. Kalmak için tek şartı vardır kızlar da okula gönderilecektir. Elele verilip okul yapılır önce... Ne sakatlık, ne fakirlik, ne farklı diller, ne ayrı kültür, ne de doğal şartlar engel olamaz onlara. ‘’Kar yağar, yollar kapanır‘’ ve köy kaderiyle, Aziz ve çocuklar öğretmenleriyle baş başa kalırlar.

Mucize

Lösemiyle mücadele eden torunu Mustafa'yı büyük bir sevgiyle büyüten Kemal'in hayatı, hiç beklemediği bir anda, bambaşka bir yöne savrulur. Küçük bir sahil kasabasında, dedesinin yanında mutlu bir çocukluk geçiren Mustafa'nın 10 yaşında yakalandığı amansız hastalık hem Kemal'i hem de tüm mahalleyi derinden etkiler. Bu zorlu süreçte, dede Kemal ile tanışan bir muhabirin gerçek kimliğini saklayarak haber peşinde koşması, beklenmedik olayların fitilini ateşler.

Dedemin Gözyaşları

Serhat ve Engin, eğitimlerini İstanbul’da tamamlayıp, köylerine geri dönmüş ama ne tam şehirli, ne de tam köylü olmuş, arada kalmış iki şaşkın kuzendir. Köy hayatından kısa sürede bunalan ikili, bir arkadaşlarının “Esas hayat burada” demesi üzerine İzmir’e doğru yola çıkma kararı alırlar. Şehirde onları bekleyen hayat ne kadar zor olabilir ki?