Aliye, bir akşam vakti evin arkasındaki ardiyelerinde saklanan hasta bir kaçak göçmenle karşılaşır. Cabir’dir bu... Onu ihbar etmek ister, fakat yapamaz. Bölge insanı çevrelerinde göçmenleri görmeye alışkın olduğundan ne tür sıkıntılar yaşadıklarını bilmektedirler. Aliye, iyileşmesi için Cabir’e yardım elini uzatır. Birbirlerinin dilinden hiç anlamayan bu iki yalnız ve mutsuz insan, zamanla birbirlerine sığınmaya başlarlar. Bir süre sonra Cabir, evde gördüğü bir fotoğraftan öldürdüğü kurbağacının, Aliye’nin kocası olduğunu zanneder. Adam öldürmekten zaten vicdan azabı çeken Cabir’in sıkıntısı daha da artar. Üstelik kurbağacının hayaleti görünür olmuştur. Olur olmaz zamanlarda Cabir’in karşısına çıkmakta ve kimi zaman onu boğup öldürmeye çalışmaktadır...Artık delirme noktasına gelen Cabir’in tüm olanların kurtulmak için tek bir şansı vardır: Yine kaçmak... Fakat hayatına bir yerden giren Aliye’yi de bırakıp gitmesi zordur.

Kaçış

Mimarlık öğrencisi olan ve hobi olarak müzik yapan Barış hayatın tadını çıkarmaktan keyif alan birisidir. Füsun’u ilk gördüğü anda hayatında hiç bilmediği bir duyguya kapılmıştır. Hep teğet geçen aşk bu defa Barış’ı yakalamıştır. Aşkı ona tattıran bu kız kimdir? İsmini bile bilmediği ama aşık olduğu bu kıza bir şekilde ulaşmak ister ve ulaşır da… Füsun’u bulmak, ulaşmak tamamdır da; aklında üniversiteyi derece ile bitirip Amerika’da master yapmaktan başka şey olmayan Füsun’u bir de aşka ikna etmek lazımdır. Yakışıklı, akıllı ve içten olan Barış, sonunda bunu da başarır. Füsun’u kendine aşık eder, evlenirler. Her şey masallardaki gibidir. Ta ki masal bir gün bozulana kadar.