Yıl 2000. Uğur, Samsun’da evine gitmek üzere minibüse biner. Radyoda, seksenli yılların popüler bir şarkısı çalmaya başlar. Uğur, kızı Berrak’ın bu şarkıyı söylediği zamana döner. 1980 yılında Sivas’ta makinist olan Uğur, eşi Handan’a Divriği’ye depo şefi olarak atandıklarını ve taşınmak zorunda olduklarını söyler. Ancak lojman hakkı kazanmışlardır ve bu çok sevindiricidir. Komşuları Handan’a Divriği’de yaşayan Aleviler’den kötü bahseder ve Handan’ın endişelenmesine neden olur. Divriği’ye gittiklerinde, kalacakları lojman henüz boşaltılmadığı için problem yaşarlar, ev bulamazlar ve imdat vagonunda yaşamaya başlarlar. Handan, lojman meselesi, Alevi komşuların varlığı ve demiryollarının tehlikeli oluşundan dolayı mutsuzdur. Aylar sonra lojman boşaldığında gelişen olaylar onları hayatlarında bambaşka bir noktaya taşır.