Gençlik ve Muhteşem Güzellik filmlerinin yönetmeni Paolo Sorrentino, doğduğu şehre yeni bir aşk mektubuyla geri dönüyor: içten ve sevecen Tanrının Eli (2021) filminin de geçtiği canlı, hareketli, bağıran, gülen, büyüleyen, göz alıcı Napoli. Prömiyerini Cannes’da yapan Parthenope, adını sonradan Napoli’nin tanrısı haline gelen efsanevi sirenden alıyor ve güzeller güzeli Parthenope’nin 1950’deki doğumundan günümüze, çalkantılı yaşam yolculuğunu anlatıyor. Kahramanlıkla değil ama özgür bir ruhla sarmalanmış, Napoli’ye ve aşkın bin bir yüzüne (gerçek, anlamsız ve tarifsiz aşklara) karşı amansız bir tutkuyla dolup taşan kadınsı bir destan.

Su Perisi Parthenope

Ciro'nun cesedi Napoli Körfezi'nde yavaş yavaş batmaya başlıyor. Karanlığa daldıkça anılar ortaya çıkıyor. Tarih 1980, dünya titriyor ve binalar yıkılıyor. Bir bebeğin ağlama sesi bir molozun altından geliyor. On yıl sonra, aynı bebek Napoli sokaklarında hayatta kalan ve kendi yeraltı dünyasından yetişen genç bir çocuğa dönüşür. Hiç kimsenin olmayan bu amaçsız çocuk Ölümsüz Ciro Di Marzio olur.