Gençlik ve Muhteşem Güzellik filmlerinin yönetmeni Paolo Sorrentino, doğduğu şehre yeni bir aşk mektubuyla geri dönüyor: içten ve sevecen Tanrının Eli (2021) filminin de geçtiği canlı, hareketli, bağıran, gülen, büyüleyen, göz alıcı Napoli. Prömiyerini Cannes’da yapan Parthenope, adını sonradan Napoli’nin tanrısı haline gelen efsanevi sirenden alıyor ve güzeller güzeli Parthenope’nin 1950’deki doğumundan günümüze, çalkantılı yaşam yolculuğunu anlatıyor. Kahramanlıkla değil ama özgür bir ruhla sarmalanmış, Napoli’ye ve aşkın bin bir yüzüne (gerçek, anlamsız ve tarifsiz aşklara) karşı amansız bir tutkuyla dolup taşan kadınsı bir destan.

Su Perisi Parthenope

In a dystopian Rome, a law is enforced which does not allow immigrant families to have more than three children. If a fourth is to be expected, he or she must be born, however, one of them must then be killed, giving the females priority for sacrifice. Zoe, Iris and Clio are three sisters, but one of them will soon be killed. Tria is a tragic story, suspended between life and death, set in the home of a family that has accepted to sacrifice its integrity in order to carve out a place in the world. A dystopian story, yet not so far from what could happen, or what, somewhere else, may have already happened.

TRIA

Herkesin gizli saklı arzuları vardır; arzular dünyanın her yerinde mevcuttur; bu film de, özel bir “ajansın” bu derin arzuları sömürüp pornoyu sermayeye dönüştürerek kitle kültüründe nasıl devrim yarattığının hikâyesini anlatıyor. Diva Futura ajansının sıradışı hikâyesi bizlere genç sekreter Debora tarafından aktarılıyor. İtalya, 1980’ler-1990’lar. Riccardo Schicchi'nin yönlendirdiği genç kızlar Ilona Staller “Cicciolina”, Moana Pozzi, Eva Henger ve diğerleri birdenbire dünyaca ünlü yıldızlar haline gelmiş, şahsi TV ve video oynatıcılarının patlaması sayesinde evlere girmiş, hatta milletvekili seçilmişti. Ancak bu ikonik divaların kimsenin aşina olmadığı, yürek burkan hayat öyküleri vardı; hiçbiri tesadüfen oraya gelmemişti