Ugo Tognazzi'nin üretken kariyerindeki diğer mükemmel, ödüllü performanslarının yanı sıra, bu mükemmel İtalyan karakter yıldızı, Amerikan topraklarına gelmiş geçmiş en büyük yabancı hitlerden biri olan Çılgınlar Kulübü (1978) filminde Michel Serrault'nun komik bir şekilde küçümseyen drag queen partneri Alban'ın karşısındaki eşcinsel kabare sahibi Renato Baldi'nin klasik komedi rolüyle çok sevildi.Ottavio Tognazzi 23 Mart 1922'de İtalya'nın Cremona kentinde doğdu, Ugo gençliğinde bir salam fabrikasında muhasebecilik yapıyor ve gizlice yerel amatör tiyatrolarda sahne alıyordu. Sahneye çıktıktan sonra nihayet 28 yaşındayken 1950'de savaş komedisi I cadetti di Guascogna'da (1950) oynadığı rolle sinemaya adım attı. Başta La paura fa 90 (1951) (ilk başrolü), Café chantant (1953), I milanesi a Napoli (1954), La moglie è uguale per tutti (1955), Domenica è sempre domenica (1958), Le confident de ces dames (1959) ve Tipi da spiaggia (1959) olmak üzere 50'lerin Napoliten filmlerinde sağlam bir komedi özgeçmişi oluşturdu.Ugo sonraki on yılda orta yaşlı bir Avrupalı yıldız haline geldi. Bir dizi güçlü karakter çalışmasına imza atan Ugo, özellikle yönetmen/yazar Marco Ferreri'ninkiler başta olmak üzere, fars komedi ve şımarık, alaycı romantik filmlerde bon vivantlar, zina yapan kocalar ve diğer nazik beyefendiler rollerinde mükemmeldi. Ayrıca, politik drama ya da acımasız hicivlerde dünyadan bıkmış kahramanları canlandırmak söz konusu olduğunda da dikkate değer bir çeşitlilik sergiledi. Ferreri'nin ödüllü Una storia moderna - L'ape regina (1963), Controsesso (1964), Marcia nuziale (1966), L'udienza (1972) ve usta işi La grande bouffe (1973) gibi filmlerinde rol aldı.Tognazzi 1978'de şansını denemeye ve daha önce oynamadığı (ve klişeleşme korkusuyla nadiren oynadığı) bir karakteri canlandırmaya karar verdi ve 1978'de imaj sarsıcı bir rolde harika Michel Serrault ile birlikte oynadı. Bir drag kulübü işleten yaşlanmış bir eşcinsel çiftin yarısı olarak kariyerinin en popüler rolünü deneyimledi. Çılgınlar Kulübü (1978) iki devam filmine ve Robin Williams (Tognazzi rolünde) ve Nathan Lane'in (diva Serrault rolünde) oynadığı bir Amerikan yeniden çevrimine (Kuş kafesi (1996)) yol açtı.Tognazzi uzun kariyeri boyunca birçok oyunculuk ödülü kazandı. I mostri (1963) (Canavarlar), Io la conoscevo bene (1965), L'immorale (1967) (aynı zamanda nadir bir yabancı Altın Küre adaylığı), La bambolona (1968), Il commissario Pepe (1969), La califfa (1970) ve L'anatra all'arancia (1975) filmlerindeki klasik rolleriyle birçok Avrupa ödülü aldı. İflasın eşiğindeki bir fabrika sahibinin oğlunun (gerçek hayattaki büyük oğlu Ricky Tognazzi tarafından canlandırılan) kaçırılmasını kendi mali çıkarları için kullanmaya çalışmasını anlatan La tragedia di un uomo ridicolo'daki (1981) keskin performansıyla Cannes Film Festivali'nden ödülle döndü. Tognazzi aynı zamanda aktör Gianmarco Tognazzi ve yönetmen Maria Sole Tognazzi'nin babasıydı ve aktris Margrete Robsahm ile olan ilişkisinden yapımcı/yazar Thomas Robsahm adında bir oğlu daha vardı.Tognazzi seksenli yıllarda tiyatroya ağırlık verdi ve Luigi Pirandello'nun "Six Characters in Search of an Author" (1986, Jean-Pierre Vincent tarafından Paris'te Théâtre de l' Europe'da yönetildi) ve Molière'in "The Miser" (1989, performansı sırasında yüksek mevkilerdeki yolsuzlukla ilgili doğaçlama replikler söyleyince İtalyan hükümet çevrelerinde tartışma yarattı) gibi oyunlarda rol aldı. Il fischio al naso (1967) ve Sissignore (1968) gibi genellikle cinsel içerikli olan birkaç filmini kendisi yönetmiş olsa da, Ugo'nun gerçek dehası kamera önünde ve başta Ferrari, Bernardo Bertolucci, Pietro Germi, Dino Risi ve Mario Monicelli olmak üzere diğer ünlü Avrupalı yönetmenlerin eserlerinde parlar. Arrivederci e grazie (1988), I giorni del commissario Ambrosio (1988), Tolérance (1989) ve La batalla de los Tres Reyes (1990) (Üç Kralın Savaşı) filmlerindeki keskin başrol performanslarıyla sonuna kadar çalıştı. Tognazzi 1972'de, 50 yaşındayken, hayatta olan aktris Franca Bettoia ile evlendi. Beyin kanamasından 1990 yılında 68 yaşında öldü.