Çekici, sarışın, gamze yanaklı sanatçı kızı Irene Hervey ilk oyunculuk derslerini ünlü İngiliz tiyatrocu Emma Dunn'dan aldı. Los Angeles'taki Venice Lisesi'nde okuduğu dönemde küçük tiyatro yapımlarında rol aldı. Irene, M-G-M Oyunculuk Okulu'nda eğitimini tamamladıktan sonra sözleşmeli oyuncu olarak 1933'te oyuncu oldu. Genellikle başka stüdyolara ödünç olarak verildi. daha etli başroller gelene kadar The Girl Said No (1937) ve Fransızca Söyle (1938). Bir yandan Irene, M-G-M'de kısa bir süre Robert Taylor, bir ilişki Louis B. Mayer tarafından engellendi. Kısa bir süre serbest çalıştıktan sonra Irene Universal ile anlaştı. o zamanki kocası, aktör/şarkıcı Allan Jones) tarafından 1938 yılında kurulmuş ve 1943'e kadar bu stüdyoda çalıştı. En iyi bilinen filmi klasikleşmiş James Stewart-Marlene Dietrich Batı Destry Rides Again (1939) in 1939. 1940'larda Irene, B filmlerinin başrol kadınlarından biri oldu. İçinde suç melodramları San Francisco Rıhtımı (1940) ve Frisco Lil (1942) idi, Sırasıyla, bir barmaid ve bir hukuk öğrencisi, en yakın arkadaşını temizlemeye çalışıyor. ve işlemedikleri cinayetlerin en sevdiklerini. Macera hikayesinde Bombay Clipper (1941) filminde William Gargan'ın zorunlu kız arkadaşı - aktif olmaktan çok dekoratif; ve potboiler'da, Gece Canavarı (1942), Dr. Phibes benzeri bir Phibes benzeri bir intikam ve cinayet hikayesinde ikinci keman çaldı. o büyük karakterler, Lionel Atwill ve Bela Lugosi. Bazı eleştirmenler tarafından Bela Lugosi'ye benzetilen büyüleyici, zeki ve sempatik bir oyuncu. Myrna Loy, Irene ailesini her şeyden üstün tutardı. ve belki de bu yüzden hiçbir zaman A sınıfı filmlere geçiş yapamadı. 1943 yılında, bir araba kazasında yaralandı ve beş yıl boyunca kenara çekildi. Ne zaman ekrana geri döndüğünde, bir karakter oyuncusu olarak fantezi Deniz Kızının Aşkı (1948), sofistike karısı rolünde. 1950'lerden itibaren, Irene dizisindeki Meg Teyze rolüyle televizyon çalışmalarına yoğunlaştı. Honey West dizisi (1965) (Anne Francis ile birlikte). Ayrıca çok sayıda gibi en çok izlenen dizilerde konuk oyuncu olarak yer alıyor. Peter Gunn (1958), Perry Mason (1957), Ironside (1967) ve Alacakaranlık Kuşağı (1959). Emmy Ödülü'ne aday gösterildi. 1969'da My Three Sons (1960) filminde oynadı. Son sinema filmi rolü radyo istasyonu sahibi Madge rolüydü Brenner in Ölümün Sesi (1971) Oyunculuktan emekli olduktan sonra Irene, Sherman Oaks, Kaliforniya'da seyahat acentesi olarak çalıştı. Hollywood Bulvarı'ndaki Hollywood Walk of Fame'de bir yıldızı vardır.