1950'ler ve 1960'lar boyunca iri yarı, ışıltılı, siyah saçlı Tunuslu başrol oyuncusu Sandra Milo sıkılmış asilzadeleri, çıkarcı metresleri ve ahlakı şüpheli diğer baştan çıkarıcı kadınlarla Çok sayıda İtalyan ve Fransız yapımında tipik duygusal parıltısını sergiledi.11 Mart 1933'te Tunus'ta Elena Liliana Greco olarak doğan Sandra, ilk filmini 20 yaşındayken alaycı bir şekilde Alberto Sordi'nin Lo scapolo (1955) filminde oynadı ve adını değiştirdi. Sonraki tam on yıl boyunca 'da bir dizi cazibeli erkek oyuncunun üzerine ateşli figürünü saldı. şımarık komediler, alıngan kostümcüler ve ateşli melodramlar. Böyle Oğlum Neron (1956), Les aventures d'Arsène Lupin (1957), Le miroir a deux faces (1958) [Aynanın İki Yüzü Var], Totò nella luna (1958) [Toto Moon], Il generale Della Rovere (1959) [General della Rovere] ve dönem komedisi Başrolünde büyük Fransız aktör Bourvil'in oynadığı La jument verte (1959) müstehcen klasik "Tom Jones'a ilham kaynağı oldu."Bayan Milo, Fellini'nin en iyi iki filminde iyi bir avantaj sağladı. başyapıtları olan Sekiz Buçuk (1963) ve Ruhların Jülyeti'ni (1965) yazmıştır. O Avrupa'nın en erkeksi kadınının karşısındaki mesafeli İtalyan baştan çıkarıcıyı kişileştirdi, Vittorio Gassman, Marcello Mastroianni, Jean-Paul Belmondo, Jean Sorel gibi tutkulu başrol oyuncuları. 1968'de sinemayı bırakan Sandra, on yıldan uzun bir süre beyazperdeye dönmedi ve artık ara sıra sert görünümlü sarışınlar olarak karşımıza çıkıyordu. Seksen yaşına kadar ağırlıklı olarak İtalya'da çektiği filmler arasında komedi filmi Riavanti... Marsch! (1979), dramedi Grog (1982), müzikal fantezi Cenerentola '80 (1984), komedi Camerieri (1995), romantik dramedi Kalbim başka yerde (2003), komediler Sleepless (2009), Happy Family (2010), Una notte agli studios (2013), A casa tutti bene (2018) ve Free - Liberi (2020).