Tombul sessiz film komedyeni Bert Roach 17 yaşında New York sahnesine çıktı. 1911'de iki perdelik müzikal fars Louisiana Lou'da başrol oynadı ve ardından birkaç yıl baş tenor olarak stokta kaldı. İki yıl sonra Keystone'da Mack Sennett'in Fatty's Magic Pants (1914) filminde ilk kez beyazperdeye çıktı. O andan itibaren, 350'den fazla etkileyici oyunculuk kredisini sayarak, yardımcı oyuncu olarak yoğun bir şekilde çalışmaya devam etti. Genellikle büyük bir Cermen bıyığına sahip olan Bert, sessiz şaklabanlık için doğuştan yetenekliydi. 20'li yılların ortalarında Universal'da birkaç Alice Howell filminde yinelenen rolleri vardı. Erken dönem sesli filmlerde hem Al Christie hem de Hal Roach (akrabalık bağı yok) tarafından çalıştırıldı ve burada sık sık sarhoşları oynama eğilimini gösterdi. Ayrıca, Morgue Sokağı Cinayetleri'nde (1932) etkili bir şekilde sergilediği, korkudan aklını kaçırmış gibi görünme konusunda iyi bir çizgisi vardı. Nadiren de olsa San Fransisko-Yıkılan Belde (1936) (Freddie Duane) ya da The Man in the Iron Mask (1939) (Athos) gibi A sınıfı yapımlarda destek rollerinde yer aldı. Ancak çoğunlukla arka planda isimsiz barmenler, sahne görevlileri, sarhoşlar ve 'şişman adamlar' olarak görülüyordu. Bert, 1947'de başrolünde Betty Hutton'ın oynadığı (yanlış) Pearl White biyografisi The Perils of Pauline'de (1947) yer almak üzere bir araya gelen pek çok emektar sessiz komedyenden biriydi.