Oyunculuğa tutkuyla bağlı olan Julien Guiomar, oyunculuk dünyasında kalıcı bir iz bırakmıştır. tiyatroda (1952'den beri), televizyonda (1958'den beri) ve büyük (1966'dan beri) elli yıla yayılan bir kariyerde. Ve yine de, Guiomar Önce kendini dişçi olarak gördü... Babası gibi! Ama sonunda kanıtladı ki "Şarkı gibi baba gibi" sözü yanlış. Diş hekimliği için çok kötü ama Aksi takdirde eğlence için çok daha iyi olurdu. onun eşsiz yeteneği olmadan. Ve doğruyu söylemek gerekirse, Julien Guiomar kendini şımartmadı. Gerçekten de otuzdan fazla oyunda rol aldı. Jean Vilar'ın ünlü Théâtre National Populaire'i (TNP); kırktan fazla TV filminde oynadı ve bu filmlerde inanılmaz Alexandre Borgia gibi figürleri canlandırmasına izin verdi. Molière'in Diafoirus'u Le malade imaginaire (1971). Oynadığı filmlerin sayısı daha da fazladır ve otorite figürlerini de içerir (albaylar, polis komiserleri, papazlar ve hatta Tanrı'nın Kendisi Arthur Joffé'nin ilginç komedisi Que la lumière soit (1998). İlk iki gösteriminden itibaren Philippe de Broca'nın Le roi de coeur (1966), bir kendini piskopos sanan bir deli ve Louis Malle'in Hırsız (1967) filminde sahte bir rahip rolünde, Julien Guiomar, otoriteyle karışık bir imaj empoze etti. eksantriklik. İfadesi her zaman renklidir, aynı zamanda düpedüz kindarlık (Albay'ın Costa-Gavras Ölümsüz (1969)) ya da sıcak insanlık (cerrah Serge Korber'in Je vous ferai aimer la vie (1979)). Çok fazla campy komedide yer almış olabilir ama onları sadece ilham verici varlığıyla tam bir saçmalık. Julien Guiomar emekli oldu. 2004 yılında son bir TV Filminden sonra.