Bu ikinci renkli filminde, Kenji Mizoguichi’nin favori görüntü yönetmeni Kazuo Miyagawa’yla çalışan Yasujiro Ozu, gelişen ustalığını geniş bir renk paletiyle kanıtladığı iyi düzenlenip yönetilmiş bir son dönem eseri ortaya koydu. Ozu’nun o yıllarda yönettiği bir dizi yeniden çevrimden biri olan bu film, "dalgalanan otlar" isimli gezici bir oyuncu grubunun maceralarına odaklanırken, diğer taraftan yönetmenin aile içi ve kuşaklararası etkileşime olan hayranlığını da gösterir. Ozu’nun 1934 tarihli daha komik ve dramatik filmi Dalgalanan Otların Hikayesine tezat teşkil edercesine, bu filmin sonbahara özgü, nostaljik ve felsefi bir havası vardır. Huzurlu kompozisyonlarıyla görüntünün ve sesin "damıtılmış" birlikteliği, filmin kalitesini gözler önüne serer.

Dalgalanan Otlar

Nishi, diğer iki şirketle kıyasıya rekabet içinde yeni bir ürün piyasaya sürmeyi planlayan bir karamel şirketinde reklam yöneticisidir.

Giants and Toys

Nagasaki gemi inşa tersanesinde çalışan Fransız mühendis Pierre Marsac, hem Japonya'ya hem de Noriko adında çekici bir Japon kızına aşık olmuştur. Ancak Fransız gazeteci ve Pierre'in eski sevgilisi Françoise Fabre, Yükselen Güneş Ülkesi'ni ziyaret ederken onunla iletişime geçer. Tekrar buluşurlar ve aşklarının ölmemiş olabileceğini öğrenirler. Bu arada Pierre, tatlı, mütevazı Noriko'dan giderek uzaklaşır. Bir gün Nagasaki'yi bir tayfun vurur...