Basında James Stewart ve Jack Lemmon'ın veliahtı olarak tanımlanan Jim Hutton, Where the Boys Are'daki (1960) komik ve beceriksiz TV Thompson'ı ile sürünün dışına çıktı. Albay Thomas R. Hutton ve Helen Ryan'ın oğlu olan Jim Hutton'ın anne ve babası o daha bebekken boşandı. Jim babasını ölümünden önce sadece iki kez gördüğünü hatırlıyordu ve 1938'de Albany, New York'a taşındı. Zeki ama sorunlu bir çocukken (beş liseye ve bir yatılı okula gittiğini iddia eder), yazar olarak sivrildi ve lise gazetesinde spor yazarlığı yapmaya başladığında gazetecilik bursu kazandı. Syracuse Üniversitesi'ndeyken oyunculuğa merak sarınca gazetecilik okulundaki pozisyonunu (ve bursunu) kaybetti. Daha sonra akademik hırsını kaybetti ve birinci sınıftayken üç dersten kaldı. Yazlarını yaz stoğunda eğitim almak için kullandı, ancak ikinci sınıftayken Syracuse'dan ve üçüncü sınıftayken Niagara College'dan atılınca akademik arayışlara devam etme niyeti sona erdi. Sahnede kariyer yapmak için neredeyse bir yıl Greenwich Village'da yaşadı, ancak parası bittiğinde ve kirasını ödeyemediğinde veya yiyecek alamadığında orduya katıldı ve eğitim filmlerinde oynamak için özel hizmetlere atandı. Daha sonra Berlin'de görevlendirildi ve burada terk edilmiş bir tiyatroyu yenileyerek (kendisinin de rol aldığı) "Harvey" adlı oyunun GI prodüksiyonu için Amerikan Toplum Tiyatrosu'nu kurdu. Resmi takdirler de dahil olmak üzere subaylardan büyük övgüler alan Hutton'ın amiri, resmi görevlerinin bir parçası olarak tiyatroyu yönetmesi için Hutton'ı görevlendirmeyi kabul etti ve Hutton iki yıl boyunca beş oyunun yapımcılığını, yönetmenliğini ve oyunculuğunu üstlenerek En İyi Askeri Tiyatro dalında Avrupa Tiyatro Ödülü'nü aldı. Yapımlarından biri olan Denizde isyan (1954) yönetmen Douglas Sirk'in dikkatini çekti ve ona Ölme Ve Sevme Zamanı (1958) filminde intihar eden genç bir Nazi rolündeki "Hirschland" rolünü teklif etti. Askerlik izninin tamamını 22 gün boyunca film çekmek için kullanan Universal o kadar etkilendi ki ona bir sözleşme teklif etti, ancak daha 18 aylık hizmeti vardı. Terhisinden sonraki beş gün içinde evlendi ve kariyer yapmak için Hollywood'a taşındı ama o sırada Universal'dan gelen teklif masadan kalkmıştı. Sonunda MGM'de iş buldu. Dikkatleri üzerine çektiği (ve yeni sahne adı Jim Hutton'ı kullandığı) ilk önemli rol, Alacakaranlık Kuşağı'nın (1959) ilk sezonundaki And When the Sky Was Opened (1959) bölümüydü ve acemi oyuncunun sektörde iyi tanınmasını sağladı. Sonunda, Where the Boys Are (1960) filminde yeni gelen Paula Prentiss ile eşleştirdiği "TV Thompson" rolüyle çıkışını yaptı. Prentiss, 1960 Altın Defne Ödülleri'nde En İyi Yeni Erkek Oyuncu dalında üçüncü oldu, Motion Picture Herald'ın Yarının Yıldızları listesinde yer aldı, Photoplay Favori Yeni Erkek Oyuncu adayı oldu ve Screen World En Umut Veren Oyuncu Ödülü'nü kazandı.Prentiss ve Jim Hutton hemen üç filmde daha birlikte rol aldılar: The Honeymoon Machine (1961), Cennette Bir Bekâr (1961) ve The Horizontal Lieutenant (1962). Ancak sevimli kişiliklerine ve ekran kimyalarına rağmen, filmlerin hiçbiri ilk filmin büyüsünü yakalayamadı. Hayal kırıklığına uğrayan Hutton, Period of Adjustment'ta başrol için kampanya yürüttü ve ardından MGM kendisine daha iyi roller vermeyi ya da özel sözleşmelerini feshetmeyi kabul edene kadar 15 ay boyunca işleri reddetti. Bağımsız olarak çalışmasına izin verilmesi halinde Connie Francis ile Looking for Love (1964) filminde oynamayı kabul etti. Sözleşmelerden kurtulduktan sonra Sam Peckinpah tarafından Kahraman Binbaşı (1965) filmindeki genç teğmen rolü için seçildi. Dundee'nin çalkantılı yapımı eleştirilerin başlıca konusu oldu, ancak kusurlu filmin daha sonra yeniden değerlendirilmesi (özellikle Peckinpah akademisyenleri tarafından) Hutton'a ölümünden sonra genç ve coşkulu performansı için övgü kazandırdı. Dundee" filmini, Büyük Takip (1965) filminde Burt Lancaster, Tokyo Maceraları (1966) filminde Cary Grant ve Son Hücum (1968) filminde John Wayne gibi, az kullanılan aktörün kariyeriyle ilgilenen birkaç usta oyuncu izledi. Daha sonra takdir edilen "Dundee" filmindeki performansı gibi, Son hücum (1968) filmindeki rolü de Vietnam konusundaki tartışmalı siyasi duruşu nedeniyle göz ardı edildi. Yine de, Vietnamlı bir yetimin kahraman evlat edinen babası haline gelen savaş zamanı alaycı çöpçüsü rolüne doğal komik becerilerini ve ukala havasını dahil etme yeteneği sayesinde Hutton'ın performansını filmdeki parlak noktalardan biri olarak görmek yaygınlaştı. Bu filmlerdeki çalışmaları ve hafife alınan soygun komedisi Who's Minding the Mint? (1967) filminde başrol oynayarak bir aktör olarak gelişimini gösterdi. Ancak 1965'te oynadığı üç film de gişede çakılınca, Hollywood'daki hisseleri büyük bir düşüş yaşadı, özellikle de Gene Kelly onu Ah şu erkekler (1967) filminin başrolünden prodüksiyonun başlamasına bir ay kala çıkarınca... Film rolleri azaldı ve sekiz yıllık depresyon olarak adlandırdığı döneme denk gelen TV işlerine geri döndü. Ancak 1975'te kült dedektif dizisi Ellery Queen (1975) ile kariyerinde bir geri dönüş yaşadı ve bu, tiyatro çalışmalarının canlanması ve bu sırada 15 yaşındayken yanına taşınan oğlu aktör Timothy Hutton ile yeniden bir araya gelmesiyle aynı zamana denk geldi. Trajik bir şekilde, geri dönüşü uzun sürmedi ve 1979'da, 45. doğum gününden iki gün sonra karaciğer kanserinden öldü.