Carl Benton Reid, Carnegie Tech'ten mezun olmuş bir tiyatro oyuncusuydu. Cleveland Playhouse'da birkaç yıllık sahne deneyimi 1920'lerde gelecekteki eşi, tiyatro oyuncusu Hazel ile tanıştı. Harrison. New York'a taşındıktan sonra, ünlü bir aktör oldu. Broadway sahnesinde etkileyici başarılara imza attı. 1929 yılları arasında ve 1949'da "Life with Father" gibi ünlü oyunlarda yer aldı; (başrolde), Anton Chekhov'un "The Vişne Bahçesi" (Eva Le Gallienne ile) ve Eugene O'Neill's Tiyatrosu The Iceman Cometh"'in Guild Prodüksiyonu. Reid'in Harry Slade'ine gelince "Iceman", ünlü eleştirmen Brooks Atkinson New York Times için yorumladı York Times (10/10/1946): "bar odasının (sic) kozmik ustası olarak Carl Benton Reid'in düşünceleri son derece keskin ve tüm performansa". Reid'in sert tavırları her türlü sert karakteri, özellikle de ağır babaları oynuyor, Bunu da "Strange Bedfellows" (1947) filminde olduğu gibi ustalıkla (ve sıklıkla) yapmıştır. Yol 1942'de Atkinson onun enerjik performansına dikkat çekmişti. komedisinin başrolü "Papa is All": "Reid, Papa'yı hırıltılı bir şekilde oynuyor ve demiryolu geçidindeki kazayı bir fırsat haline getiren vahşet (NY Times, 21 Mart 1973).1941'de Reid, Oscar rolünü yeniden canlandırmak için Hollywood'a gitti. Hubbard'ın olağanüstü film uyarlamasında Lillian Hellman'ın oyunu "The Little Foxes". RKO Stüdyolarında çekilen filmin yönetmeni William Wyler. Her zamanki çatık kaşlarıyla ve buz gibi konuşmasıyla Reid, iki hırslı kardeşten biri olarak mükemmeldi. (diğeri Charles Dingle tarafından oynandı) aynı derecede zehirli Güneyli aristokrat Regina'nın Giddens (sahnedeki rolü Tallulah Bankhead ve filmde Bette Davis). Reid'in güçlü performansı filmlerde daha uzun yıllar düzenli olarak çalışmasını sağladı, ancak hiçbiri sonraki rolleri önceki başarısını tekrarlamaya hiç yaklaşmadı. Bununla birlikte, Reid küçük ekranda yeni bir hayat buldu, her zaman üst düzey askeri yetkililer olarak (Yancy Derringer (1958), 12 O'Clock High (1964)) veya yaşlı devlet adamları (Hedef: The Corruptors (1961)), hatta bazen cinayet kurbanları olarak (Perry Mason (1957)) veya casus ustaları (Burke Kanunu (1963)).