Mart 1982'de Paris Metrosu'nun film afişlerinde Simone Signoret'nin yüzü 61 yaşından bile daha yaşlı görünüyordu. Hâlâ gişe rekorları kırıyordu ama L'étoile du Nord (1982) filmi onun sinemadaki son filmi olacaktı; filmde ev sahibesini oynuyordu. Signoret, İkinci Dünya Savaşı sırasında çoğunlukla figüran olarak ve ara sıra tek bir replik konuşarak uzun bir film stajı yaptı. Resmi bir görevi olmadan çalıştı İngiltere'ye kaçan babası Yahudi olduğu için Fransa'nın Nazi işgali sırasında izin aldı. Neredeyse her zaman çalışarak, annesi ve üç küçük erkek kardeşini geçindirecek kadar figüranlık yaptı. Uluslararası üne kavuşması 38 yaşındayken Tepedeki Oda (1958) adlı İngiliz filmiyle oldu. Mutsuz bir evliliği olan ve gerçek aşkı bulduğunu uman Alice Aisgill rolünde, sadece yatak odası sahnelerinde değil, tüm sahnelerinde gerçek bir sıcaklık yayıyordu. Signoret'nin ilk kocası Yves Allégret'nin on yıl önce yönettiği Dédée d'Anvers (1948) filminde gerçek aşkı bulan fahişe Dedee ile aynı kadındı. Hollywood Ancak hem Signoret hem de ikinci kocası Yves Montand'ın ABD'ye giriş vizeleri reddedildi; ilerici siyasi faaliyetleri o dönemde ABD'yi saran aşırı muhafazakâr McCarthy dönemi zihniyetiyle uyuşmuyordu. Bir şarkıcı olan Montand'ın New York ve San Francisco'da konser verebilmesi için 1960 yılında vize aldılar. Mart 1960'ta Signoret en iyi kadın oyuncu Oscar'ını aldığında Los Angeles'taydılar ve Montand'ın Gel sevişelim (1960) filminde Marilyn Monroe'nun karşısında oynayabilmesi için orada kaldılar. Televizyonda en sık gösterilen Signoret filmi, gösterime girmesinden kırk yıl sonra, 1995'te yeniden gösterime girdi Fransız yapımı gerilim filmi Şeytan ruhlu insanlar (1955). Signoret'nin canlandırdığı soğuk karakter onun oyunculuk yeteneğinin kanıtıdır. Vivien Leigh'in de rol aldığı Aptallar Gemisi'ndeki (1965) kontes, onun kişiliğinin daha tipik bir örneğidir ve bir video mağazası ya da kütüphane film koleksiyonunda bulunma şansını iki katına çıkarır.